Cierpienie, które doskonali i prowadzi do dojrzałości. Część I: Rola cierpienia w dążeniu do doskonałości

Abstrakt

Artykuł zawiera się w nurcie psychologii egzystencjalnej, która każdego człowieka traktuje indywidualnie, każdego jako kogoś wyjątkowego. Nawiązuje do pism Viktora Frankla, który na temat sensu cierpienia pisał m.in., że może być ono potrzebne lub niepotrzebne, a przede wszystkim, że nie ma takiej sytuacji życiowej, która byłaby naprawdę bezsensowna, gdyż tragiczną triadę winy, cierpienia i śmierci można przekształcić w coś pozytywnego. Artykuł nawiązuje też do nauczania Kościoła katolickiego na temat doskonalącego znaczenia cierpienia. Kościół podkreśla, że wielkość cierpienia psychicznego jest nie mniejsza od wielkości cierpienia fizycznego, a zdaje się, jakby było ono mniej dostrzegalne przez kogoś drugiego. Cierpienie uszlachetnia przez miłość. Artykuł odwołuje się również do pism A. Maslowa na temat dojrzałości. Człowiek w pełni dojrzały, to człowiek samorealizujący się, jednakże samourzeczywistnienie zdarza się u mniej niż 1% dorosłych ludzi. Cierpienie, wraz z odniesieniem do Boga, może mieć pozytywny wpływ na człowieka i może pozytywnie wpływać na dojrzałość osoby.