Niewidomi we wspólnocie religijnej. Potrzeby i trudności
Article Sidebar
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Main Article Content
Abstrakt
Celem artykułu, mającego charakter teoretyczno-empiryczny, jest zaprezentowanie potrzeb i trudności, których doświadczyły badane osoby z niepełnosprawnością wzrokową zaangażowane w działalność wspólnot religijnych. Szczególną uwagę zwrócono na potrzeby skoncentrowane na „ja” oraz potrzeby skoncentrowane na „ty”, a także na ograniczenia o charakterze zewnętrznym oraz wewnętrznym. W artykule zaprezentowano wyniki badań przeprowadzonych w oparciu o strategię jakościową, metodę indywidualnych przypadków i z wykorzystaniem techniki wywiadu pogłębionego. W gronie respondentów znalazło się 10 osób zmagających się z dysfunkcjami wzroku, które przynależą lub w przeszłości przynależały do wspólnot religijnych. W artykule rozpatrywano m.in. to, w jaki sposób bycie członkiem określonej grupy o charakterze religijnym umożliwiało realizację istotnych dla respondentów potrzeb, a także z jakimi ograniczeniami musieli się w związku z tym zmagać.
Article Details
Bibliografia
Chmielewski, M. (1999). Sto jeden pytań o życie duchowe. Lublin: Polihymnia.
Cudowska, A. (2009). Wspólnota w kulturze indywidualizmu. W: J. Nikitorowicz, J. Muszyńska, M. Sobecki (red.), Wspólnoty z perspektywy edukacji międzykulturowej. Białystok: Trans Humana Wydawnictwo Uniwersyteckie.
Domagała-Zyśk, E. (2016). Studium indywidualnego przypadku jako metoda badań naukowych w pedagogice specjalnej. W: R. Skrzyniarz, L. Dziaczkowska, D. Opozda (red.), Przedmiot, źródła i metody badań w biografii. Lublin: Wydawnictwo Episteme.
Ecler Nocoń, E. (2017). Wokół kategorii „uczestnictwa” – rozważania w perspektywie myśli społecznej Karola Wojtyły. Studia Edukacyjne, 46.
Głowiński, M. (2013). Duchowość niepełnosprawnych, czyli życie w duchu błogosławieństw. Humaniora, 3.
Janocha, W. (2011). Religijność osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Studium socjologiczno- pastoralne. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Kupisiewicz, M. (2013). Słownik pedagogiki specjalnej. PWN: Warszawa.
Łobocki, M. (2009). Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Mamajek, A. (2009). Status „prawdy” w postmodernizmie. Studia Elbląskie, 10.
Pargament, K.I. (1997). The Psychology of Religion and Coping. Theory, Research, Practise. New York: Guilford Press.
Powell, L.H., Shahabi, L., Thoresen, C.E. (2003). Religion and spirituality. Linkages to physical health. Am Psychol, 58.
Pokrywka, M. (2000). Osoba, uczestnictwo, wspólnota. Refleksje nad nauczaniem społecznym Jana Pawła II. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Seeman, T.E., Dubin, L.F., Seeman, M. (2003). Religiosity/spirituality and health. A critical review of the evidence for biological pathways. Am Psychol, 58.
Sękowska, Z. (2001). Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Warszawa: APS.
Sękowski, T. (2001). Psychologiczne aspekty rehabilitacji zawodowej osób niewidomych zatrudnionych w warunkach pełnej i częściowej integracji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Socha, P. (2000). Psychologia rozwoju duchowego – zarys zagadnienia. W: P. Socha (red.), Duchowy rozwój człowieka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Sokołowska-Kasperium, A. (2015). Blaski i cienie życia dorosłej osoby ociemniałej w kontekście przystosowania się do niepełnosprawności. Studium przypadku. Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej, 10.
Thoresen, C.E. (1999). Spirituality and Health: Is There a Relationship?. J Health Psychol, 4.
Walthes, R. (2007). Tyflopedagogika, tłum. J. Mink. Gdańsk: GWP.
Wojtyła, K. (2000). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Zwierżdżyński, M. (2010). Religia – duchowość – postmodernizm. Problem znaczeń. W: M. Libiszowska-Żółtkowska, S. Grotowska (red.), Religijność i duchowość – dawne i nowe formy. Kraków: Zakład Wydawniczy NOMOS.