Asperger’s Syndrome in a Person in Late Adulthood. Case Study
Article Sidebar
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Main Article Content
Abstract
The text describes, based on own research, the case of a 65-year-old woman with Asperger’s syndrome. The main aim of the research was to answer the question: what is the age of the examined woman with Asperger’s syndrome? The article begins with a theoretical introduction to the discussed issues, where the most important issues concerning Asperger’s syndrome and old age and aging are presented with emphasis on continuity theory. Next, the characteristics of the examined woman in the context of her family, living, educational and professional situation, health and interpersonal relations were taken into account. The article concludes with conclusions and a summary. It should be stressed that the described case can only be treated as a pilot study and preparation of the ground for further explorations of a wider scope.
Article Details
References
Attwood, T. (2013). Zespół Aspergera. Kompletny przewodnik. Gdańsk: Harmonia.
Attwood, T. (2006). Zespół Aspergera. Poznań: Zysk i S-ka.
Delacato, C.H. (1995). Dziwne, niepojęte. Autystyczne dziecko. Warszawa: Fundacja Synapsis.
DSM V, American Psychiatric Assotiation, Washington (tłumaczenie fragmentu).
Frith, U. (2008). Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwa Psychologiczne.
Grzywacz, K. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Fifth Edition).
Halik, J. (2002). Zdrowotne skutki starzenia się społeczeństwa polskiego. W: J. Halik (red.), Starzy ludzie w Polsce: społeczne i zdrowotne skutki starzenia się społeczeństwa. Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
Hendrickx, S. (2018). Kobiety i dziewczyny ze spektrum autyzmu. Od wczesnego dzieciństwa do późnej starości. Kraków: Wydawnictwo UJ.
Hill, R.D. (2015). Pozytywne starzenie się. Młodzi duchem w jesień życia. Warszawa: Laurum.
Kanner, L. (1968). Autistic disturbances of affective contact. Acta Paedopsychiatrica, 35(4), 100-136.
Kozdroń, A. (2015). Zespół Aspergera. Zrozumieć, aby pomóc. Warszawa: Difin.
Maciarz, A., Biadasiewicz, M. (2005). Dziecko autystyczne z zespołem Aspergera. Kraków: Impuls.
Muszyński, M. (2017). Teoria ciągłości. W: Encyklopedia starości, starzenia się i niepełnosprawności (s. 50-53). Katowice : Stowarzyszenie Thesaurus Silesiae – Skarb Śląski.
Pisula, E. (2012). Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej. Gdańsk: GWP.
Rembowski, J. (1984). Psychologiczne problemy starzenia się człowieka. Warszawa: PWN.
Rimland, B. (1994). Intensive early behavioral intervention: a letter of support. Autism Research Review International, 8,3, http://www.autism.com/ari/editorial/support.html (dostęp: 20.02.2020).
Rynkiewicz, A. (2009). Zespół Aspergera. Inny mózg, inny umysł. Gdańsk: Harmonia.
Rynkiewicz, A., Kulik, M. (2013). Wystandaryzowane, interaktywne narzędzia do diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu a nowe kryteria diagnostyczne DSM-5. Psychiatria, 10(2), 41-48.
Sławińska, A. (2014). Zespół Aspergera u osób dorosłych – zbieżność z innymi zaburzeniami, zaburzenia współistniejące i problemy towarzyszące. Psychiatria i Psychologia Kliniczna, 14(4), 304-307.
Sokołowska, E. (2014). Osobowość seniora – dylematy ciągłości w świecie ponowoczesnym. Rocznik Andragogiczny, 21, 251-258.
Stefańska-Klar, R. (2002). Charakterystyka zespołu Aspergera na tle innych zaburzeń autystycznego spektrum. Psychologia i Rzeczywistość, 4.
Steuden, S. (2011). Psychologia starzenia się i starości. Warszawa: PWN.
Szatmari, P. (2007). Uwięziony umysł. Kraków: Znak.
Zając, L. (2002). Psychologiczna sytuacja człowieka starszego oraz jej determinanty. W: K. Obuchowski (red.), Starość i osobowość (s. 53-112). Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.