Przykazania właściwego stosunku do mediów ojca profesora Leona Dyczewskiego a komunikacja marketingowa

Aneta Duda

doi:10.18290/rns21491.8

Aneta Duda Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Polska https://orcid.org/0000-0003-2349-3517

DOI: https://doi.org/10.18290/rns21491.8

Słowa kluczowe: Leon Dyczewski, edukacja medialna, reklama, public relations

Abstrakt

W artykule odniesiono zasady „właściwego stosunku do mediów” sformułowane przez Ojca Profesora Leona Dyczewskiego do współczesnej komunikacji marketingowej: reklamy i public relations. Zgodnie z Jego zaleceniami podjęto zagadnienie edukacji medialnej w odniesieniu do wiedzy i kompetencji odbioru reklamy. Opierając się na badaniach Setha Ashleya i współpracowników, opracowano skalę do pomiaru kompetencji obioru treści reklamy zawierającą elementy pomiaru wiedzy na temat 1) sposobów, w jakie twórcy reklamy efektywnie docierają do odbiorców, 2) znaczeń przekazu reklamy oraz 3) reklamowych reprezentacji rzeczywistości. Skalę Ashleya i współpracowników rozszerzono o dodatkowe miary kompetencji. Dodano do modelu dwa nowe składniki: miary dla samooceny umiejętności korzystania z mediów (subiektywnej oceny wiedzy o mediach) i znaczenia, jakie odbiorcy przypisują edukacji medialnej.

Bibliografia

Ashley, S., Poepsel, M., Willis, E. (2010). Media literacy and news credibility: Does knowledge of media ownership increase skepticism in news consumers?, Journal of Media Literacy Education, nr 2, s. 37-46.

Buijzen M., Valkenburg P.M. (2003), The effects of television advertising on materialism, parent-child conflict, and unhappiness: A review of research, Journal of Applied Developmental Psychology, nr 24(4), s. 437-456.

Calvert S.L. (2008), Children as consumers: Advertising and marketing, The Future of Children nr 18(1), s. 205-234.

Chu M.T., Blades M., Herbert J. (2014), The development of children’s scepticism about advertising, [w:] M. Blades, C. Oates, F. Blumberg, B. Gunter (red.), Advertising to children, London: Palgrave Macmillan, s. 38-49.

Czapla T.P. (2016), Logika kształtowania kompetencji – porównanie podejścia klasycznego i zintegrowanego, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, nr 6(954), s. 81-94.

Duda A. (2018), Medialne socjotechniki brandcastingu. Hybrydyzacja, uwiarygadnianie, zadaniowość, Lublin: Wydawnictwo KUL.

Dyczewski L. (2005), Konieczność kompetencji medialnej w rodzinie, [w:] L. Dyczewski (red.), Rodzina, dziecko, media, Lublin: Wydawnictwo KUL, s. 332-349.

Dyczewski L. (2009a), Wstęp, [w:] L. Dyczewski (red.), Jaka informacja?, Lublin–Warszawa: Wydawnictwo KUL, Centrum Europejskie Natolin, s. 7-9.

Dyczewski L. (2009b), Kryteria rzetelnej informacji, [w:] L. Dyczewski (red.), Jaka informacja?, Lublin–Warszawa: Wydawnictwo KUL, Centrum Europejskie Natolin, s. 25-32.

Dyczewski L. (2012), Konieczność kompetencji medialnych w nowoczesności, [w:] A. Sugier-Szerega, M. Sławek-Czochra, Konieczność i różnorodność kompetencji medialnej, Lublin: Wydawnictwo KUL, s. 9-20.

Dyczewski L. (2016), 10 przykazań właściwego stosunku do mediów, Niedziela Ogólnopolska”, nr 9, s. 28, https://www.niedziela.pl/artykul/123280/nd/10-przykazan-wlasciwego-stosunku-do [dostęp: 17.01.2021].

Hobbs R. (2010), Digital and media literacy: A plan of action, Washington: The Aspen Institute Publications Office.

Jacobson M.F., Mazur L.A., Nader R. (2019), Marketing madness. A survival guide for a consumer society, New York: Routledge.

Kahne J., Lee N., Feezell J.T. (2012), Digital media literacy education and online civic and political participation, International Journal of Communication, nr 6, s. 1-24.

Klein N. (2018), NIE to za mało. Jak stawić opór polityce szoku i stworzyć świat, jakiego nam trzeba, Warszawa: Muza.

Lindstrom M. (2005), Dziecko reklamy, Warszawa: Świat Książki.

Maksl A., Ashley S., Craft S. (2015), Measuring news media literacy, Journal of Media Literacy Education, nr 6(3), s. 29-45.

McGuigan J. (1992), Cultural populism, London: Routledge.

Mihailidis P. (2009), The first step is the hardest: Finding connections in media literacy education, Journal of Media Literacy Education, nr 1(1), s. 53-67.

Neff J. (2014), Ten years in, Dove’s “Real Beauty” seems to be aging well, AdAge, January 22, http://adage.com/article/news/ten-years-dove-s-real-beauty-aging/291216 [dostęp: 15.01.2021].

Obuchowski K. (2001), W poszukiwaniu właściwości człowieka, Poznań: Garmond.

Potter J.W. (2004), Theory of media literacy: A cognitive approach, Thousand Oaks, CA: Sage.

Primack B.A., Gold M.A., Switzer G.E., Hobbs R., Land S.R., Fine M.J. (2006), Development and validation of a smoking media literacy scale for adolescents, Archives of Pediatrics and Adolescent Medicine, nr 160(4), s. 369-374.

Ptaszek G. (2019), Edukacja medialna 3.0. Krytyczne rozumienie mediów cyfrowych w dobie Big Data i algorytmizacji, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Samek M. (2010), Zmierzch ery konsumenckiej. Prosument w komunikacji marketingowej, [w:] M. Wierzchoń, J. Orzechowski (red.), Nowe trendy w reklamie. Między nauką a praktyką, Warszawa: Wydawnictwo SWPS Academica, s. 175-197.

Schor J. (2004), Born to buy: The commercialized child and the new consumer culture, New York: Scribner.

Weaver S.T., Moschis G.P., Davis T. (2011), Antecedents of materialism and compulsive buying: A life course study in Australia, Australasian Marketing Journal, nr 19(4), s. 247-256.