Od lingwistyki teoretycznej do lingwistyki stosowanej – znaczenie koncepcji i paradygmatów językoznawczych w procesie glottodydaktycznym

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie znaczenia wiedzy językoznawczej (koncepcji językoznawczych) w procesie nauczania języka polskiego jako obcego. Wydaje się, że spostrzeżenia te można przenieść także na proces nauczania każdego języka obcego. Glottodydaktyk ukazuje język jako system (strukturalizm): wzorce odmian, końcówki fleksyjne, kategorie słowotwórcze itp., jako narzędzie komunikacji (socjolingwistyka, pragmatyka): nastawienie na zdobycie kompetencji komunikacyjnej, skuteczność, dostosowanie do sytuacji itd., jako źródło kultury i wiedzy o świecie (językowy obraz świata, lingwistyka kulturowa): frazeologizmy, przysłowia, aforyzmy itp. Zatem nie sposób nie zauważać i nie doceniać znaczenia językoznawstwa teoretycznego w metodyce nauczania języków obcych. I tak jak na przestrzeni lat zainteresowania lingwistów badających język przenosiły się na poszczególne jego podsystemy, tak i dzisiaj daje się zauważyć analogiczne przesunięcia w glottodydaktyce. Obecnie w centrum badań lingwistów znajduje się pragmatyka, a glottodydaktyczne nauczanie sprawności właśnie pozostaje w kręgu jej zainteresowań.