Against a movement analysis of dać + się + infinitive structure in Polish

Abstrakt

Przeciwko opartej na przesunięciu analizie struktury dać + się + bezokolicznik w polszczyźnie

Autorka analizuje składnię struktury zawierającej dać + się + bezokolicznik w języku polskim. Od strony semantyki struktura ta obejmuje stwierdzenia generyczne, wyrażające modalne znaczenie zdolności. Ze składniowego punktu widzenia struktura ta ma uporządkowanie argumentów typowe dla strony biernej i zwrotnej, a mianowicie tematyczny argument wewnętrzny pojawia się w pozycji podmiotu. Ponieważ struktura zawierająca dać + się + bezokolicznik jest na powierzchni podobna do zdań w stronie biernej i zwrotnej, podjęto próbę sprawdzenia, czy można ją derywować za pomocą przesunięcia, tak jak to było często postulowane dla strony biernej i zwrotnej. Przedstawione są zwłaszcza argumenty za tym, że struktura zawierająca dać + się + bezokolicznik w polszczyźnie ma wiele wspólnych właściwości składniowych ze strukturą w stronie zwrotnej z czasownikiem lassen w języku niemieckim, która ostatnio była analizowana przez Piteroffa (2014) za pomocą przesunięcia. Autorka bada, czy derywacja opierająca się na przesunięciu ma rację bytu dla struktury zawierającej dać + się + bezokolicznik w polszczyźnie. Chociaż na pierwszy rzut oka atrakcyjny, po głębszej analizie okazuje się, że model Piteroffa nie ma zastosowania dla struktury analizowanej w artykule. W miejsce analizy opartej na przesunięciu autorka proponuje tezę, że podmiot jest generowany bazowo w zdaniu głównym i nie podlega przesunięciu do tej pozycji za pomocą przesunięcia żadnego typu.