Literatura polska w Izraelu: pomiędzy pamięcią Europy a nowym życiem

Abstrakt

Artykuł przedstawia literaturę polską w Izraelu jako literaturę tworzoną przez migrantów: stanowiącą odpowiedź na doświadczenie przemieszczenia terytorialnego oraz funkcjonowania pomiędzy różnymi kulturami. Przedmiotem analiz są obecne w poezji polsko-izraelskiej parafrazy, trawestacje i parodie utworów Adama Mickiewicza, w których odwołanie do kanonicznych tekstów polskiej literatury służy zapisowi życia w Izraelu. Posługiwanie się polskimi wzorami literackimi w opowieściach o nowym życiu i wpisywanie w nie świata izraelskiego oraz znaków kultury hebrajskiej interpretowane są jako swoisty korelat doświadczenia migracji.