Junzi 君子 jako wzór osobowy przedstawiony w Analektach i etos z tym wzorem związany
Abstrakt
Artykuł zawiera omówienie przedstawionego w Analektach Konfucjusza wzoru osobowego junzi oraz związanego z tym wzorem etosu. Wzór osobowy junzi w Analektach to człowiek, który jest odpowiedzialny za utrzymywanie naturalnego porządku dao w rodzinie, klanie oraz państwie poprzez praktykowanie właściwych relacji ren z innymi ludźmi. Pierwsza część artykułu to krótka analiza pojęcia ren oraz związanych z tym pojęciem miękkich cech społecznych, druga zaś to charakterystyka cech junzi oraz przeciwieństwa junzi – prostaka (xiao ren).
Bibliografia
Cheng Chung-ying. “On Internal Onto-genesis of Virtues in the Analects: A Conceptual Analysis”. Journal of Chinese Philosophy”, 39 (2012),1, (March).
Dialogi konfucjańskie, tłum. Krystyna Czyżewska-Madajewicz, Mieczysław Jerzy Künstler, Zdzisław Tłumski. Warszawa: Ossolineum, 1976.
Kowalski, Mirosław, i Daniel Falcman. Świadomość aksjologiczna i podmiotowość etyczna, analizy i impresje. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, 2010.
Lai, Karyn L., Confucian Moral Cultivation. Some Parallels with Musical Training, w: Kim Chong Chong, Sor-hun Tan, C. L. Ten. The Moral Circle and Self: Chinese and Western Approaches. Carus Publishing, 2003.
Lai, Karyn L. “Confucian Moral Thinking”. Philosophy East and West 45 (1995),2. Comparative and Asian Philosophy in Australia and New Zeland (April 1995).
Lai, Karyn L. Learning from Chinese Philosophies: Ethics of Independent and Contextualised Self. Burlintoin: Ashgate Publishing Company, 2006.
Lai, Karyn L. “Li in the Analects: Training In Moral Competence and the Question of flexibility”. Philosophy East and West 56 (2006),1 (January).
Lau, D.C. Confucius. The Analects, London: Penguin Books, 1979.
Ossowska, Maria. Ethos rycerski jego odmiany, wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000.
Van Norden, Bryan W. (red.). Confucius and the Analects. New Esseys, New York: Oxford University Press, 2002.
Copyright (c) 2015 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
