Działalność społeczna ks. Franciszka Blachnickiego
Abstrakt
Ksiądz Franciszek Blachnicki (1921-1987) jest zaliczany do grona osób, które w szczególny sposób wpłynęły na ukształtowanie polskiego społeczeństwa w okresie PRL. Wojnę przeżył jako więzień Auschwitz i innych obozów i więzień nazistowskich. Po wojnie wstąpił do seminarium duchownego i w roku 1950 rozpoczął działalność duszpasterską. W latach 1957-1960 rozwinął ruch trzeźwościowy – Krucjatę Wstrzemięźliwości, którego centralę zorganizował w Katowicach. Wydawała ona własne książki i czasopisma. Organizowała wiele akcji i rekolekcji. Po likwidacji Krucjaty przez władze państwowe ks. Blachnicki zaangażował się w działalność liturgiczną i katechetyczną, inicjując w roku 1969 ruch oazowy. Uczestnicy tego ruchu prezentowali styl życia odmienny od popularnego w PRL-u. Mimo utrudnień ze strony władz komunistycznych, Ruch Światło-Życie rozwijał się bardzo dynamicznie, gromadząc na rekolekcjach letnich w końcu lat osiemdziesiątych 78 tys. osób. Wobec narastającego w latach siedemdziesiątych alkoholizmu i demoralizacji społecznej, ks. Blachnicki zainicjował w roku 1979 kolejny ruch trzeźwościowy – Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. Widząc zakłamanie systemu komunistycznego, propagandy „szerokiego poparcia społecznego”, w marcu 1980 r. wezwał oazowiczów do bojkotu „wyborów” w PRL i przemyślenia swojego uczestnictwa w partii komunistycznej i w innych marksistowskich organizacjach. W okresie Solidarności ks. Blachnicki przygotował specjalny program rekolekcji ewangelizacyjnych dla środowisk pracy. W listopadzie 1981 r. zainicjował stowarzyszenie pod nazwą Niezależna Chrześcijańska Służba Społeczna. W roku 1982, będąc na emigracji w RFN, utworzył Chrześcijańską Służbę Wyzwolenia Narodów. Stowarzyszenie działało na rzecz wyzwolenia narodów, które po II wojnie światowej utraciły swoją państwowość lub suwerenność. Dynamiczne działania ks. Blachnickiego przerwała jego nagła śmierć w lutym 1987 r.
Bibliografia
Bolczyk H.: Wolny człowiek – wolny naród. Ostatnie dzieło życia ks. Franciszka Blachnickiego: Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów, Kraków 2012.
Derewenda R.: Bezpieka wobec ruchu oazowego (1977-1981), „Biuletyn IPN” 2007, nr 4(75), s. 93-103.
Derewenda R.: Dzieło wiary. Historia Ruchu Światło-Życie w latach 1950-1985, Kraków 2010.
Derewenda R.: Ks. F. Blachnicki współczesnym autorytetem wychowawcy patriotyzmu, „Eleuteria” 2(2013), nr 94, s. 4-12.
Derewenda R.: Tajni współpracownicy Służby Bezpieczeństwa w oazowym Ruchu Światło-Życie, „Roczniki Humanistyczne” 62(2014), z. 2, s. 172-190.
Dudek A., Gryz R.: Komuniści i Kościół w Polsce (1945-1989), Kraków 2003.
Kosiński K.: Historia pijaństwa w czasach PRL, Warszawa 2008.
Nowicki T.: Ruch Światło-Życie w świetle ankiet z 1997 roku, „Teka Komisji Historycznej” 2014, t. 11, s. 150-171.
Paluch M.: Zarys historii Ruchu Światło-Życie, Lublin-Kraków 1998.
Wodarczyk A.: Prorok Żywego Kościoła. Ks. F. Blachnicki (1921-1987) – życie i działalność, Katowice 2008.
Zieliński Z.: Kościół w Polsce 1944-2002.
Żurek J.: Kim byli „księża patrioci”, „Biuletyn IPN” 2003, nr 1(24), s. 65-72.
Copyright (c) 2015 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
