Un nuevo episodio de espionaje español durante la guerra de independencia norteamericana (1776-1783)

Abstrakt

Pewien epizod hiszpańskiej misji szpiegowskiej podczas północnoamerykańskiej wojny o niepodległość (1776-1783)

W artykule niniejszym Autor dokonuje próby rekonstrukcji misji szpiegowskiej zrealizowanej w latach 1778-1780 we Francji, Anglii i Holandii przez Francisco Gil y Lemosa, późniejszego wicekróla Nowej Granady i Peru, jak również Ministra Marynarki Wojennej Hiszpanii. Nieznana dotychczas w historiografii misja została zlecona przez ówczesnego Pierwszego Sekretarza Stanu hrabiego de Floridablanca. Jej celem było rozpoznanie stanu sił morskich Francji i Wielkiej Brytanii i podjęcie w oparciu o te informacje decyzji w kwestii przystąpienia do wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Dzięki misji Gila y Lemosa, a także aktywności hiszpańskich ambasad w Paryżu i Londynie oraz siatce agentów w Anglii, władze wMadrycie uzyskały precyzyjną wiedzę na temat morskich sił brytyjskich i francuskich, jak również stanu ich przygotowania i uzbrojenia. Ta wiedza stała się czynnikiem decydującym o przystąpieniu do wojny po stronie zwycięzców. Artykuł wnosi nowe ustalenia nie tylko w kwestii szpiegostwa morskiego i dyplomatycznego, ale również o innych aspektach i przedsięwzięciach zrealizowanych przez Hiszpanię, Francję i Anglię w czasie tej wojny. Pozwala również lepiej zrozumieć mechanizmy podejmowania decyzji, która spowodowała udział Hiszpanii w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych po stronie amerykańskich powstańców. Przynosi także nowe ustalenia w kwestii znanej rywalizacji pomiędzy hrabią de Floridablanca oraz hrabią de Aranda, ówczesnym ambasadorem hiszpańskim w Paryżu oraz braku zaufania pomiędzy Hiszpanią a Francją, pomimo zawarcia III Paktu Familijnego.

Un nuevo episodio de espionaje español durante la guerra de independencia norteamericana (1776-1783)

Este artículo reconstruye la misión de espionaje naval llevada a cabo entre 1778 y 1780 en Francia, Inglaterra y Países Bajos por el futuro virrey de Nueva Granada y Perú, así como Ministro de Marina de España, Francisco Gil y Lemos. La misión de Gil y Lemos, hasta la fecha ignorada por la historiografía, fue ordenada por el conde de Floridablanca, a la sazón Primer Secretario de Estado de España, con el objeto de conocer el estado de las fuerzas navales de Francia e Inglaterra y así determinar con conocimiento de causa si a España le convenía o no entrar en la Guerra de Independencia de los Estados Unidos de América. Como se demuestra en este artículo, gracias a la misión de Gil y Lemos, así como a la actividad de las Embajadas de España en París y Londres y a la red de agentes de la que disponía Madrid en Inglaterra, las autoridades españolas lograron obtener información sumamente exacta sobre las fuerzas navales británicas y francesas, así como sobre su estado de preparación, armamento y la respectiva disponibilidad de pertrechos. Ello fue un factor determinante en el ingreso de España en la guerra del lado del bando que finalmente resultó victorioso. Este artículo no sólo presenta información novedosa sobre el espionaje naval y diplomático de la época, sino también sobre los aprestos navales llevados a cabo por España, Francia e Inglaterra durante el conflicto. Asimismo, contribuye a clarificar el proceso de decisión interno que llevó a la entrada de España en la Guerra de Independencia de Estados Unidos del lado de los rebeldes americanos y ofrece nuevos testimonios tanto sobre la conocida rivalidad entre el conde de Floridablanca y el conde de Aranda −en esos momentos Embajador de España en París− como sobre la desconfianza que reinaba entre las Cortes de Madrid y París pese al Tercer Pacto de Familia.