Representations of Diasporic Experience through Space and Place in Jhumpa Lahiri’s Unaccustomed Earth

Abstrakt

Obrazowanie doświadczenia diaspory poprzez miejsce i przestrzeń w Unaccustomed Earth Jhumpy Lahiri

Celem niniejszego artykułu jest zbadanie doświadczenia przedstawicieli indyjskiej diaspory, które zostało przedstawione w opowiadaniu Unaccustomed earth („Nieoswojona ziemia”) amerykańskiej pisarki Jhumpy Lahiri. Poprzez obrazowanie związane z miejscem i przestrzenią Lahiri różnicuje doświadczenie pierwszego i drugiego pokolenia imigrantów. Mimo że granica między kategoriami miejsca i przestrzeni jest często płynna i nie jest możliwe ich ścisłe rozdzielenie (Tuan), w opowiadaniu widoczna jest tendencja do przedstawiania zróżnicowanych doświadczeń pierwszego pokolenia głównie przez obrazowanie związane z przestrzenią (ruch, podróż, dyslokacja, wykorzenienie), a drugiego – z miejscem (macierzyństwo, tworzenie domu, próba zakorzenienia). W ten sposób autorka wskazuje na zmianę dokonującą się w charakterze diaspory pomiędzy pokoleniami. Proces „wrastania” w nowe miejsce jest długotrwały i dlatego nie odbywa się w ciągu życia jednej generacji, a nawet, jak pokazuje opowiadanie, może być kłopotliwy dla drugiego pokolenia diaspory. Reprezentacja doświadczenia przedstawicieli diaspory w opowiadaniu odzwierciedla tezy badaczy na temat diaspory i doświadczenia określanego jako diasporyczne (Safran, Clifford, Brah).