Zwischen Entfremdung und Verbundenheit: Untersuchungen zu Ralf Rothmanns Erzählungen Rehe am Meer

  • Ewa Anna Piasta Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
Słowa kluczowe: wyobcowanie; więź; opowiadanie; Ralf Rothmann

Abstrakt

Między wyobcowaniem a więzią: Analiza opowiadań Ralfa Rothmanna Rehe am Meer

Przedmiotem badań niniejszego studium są opowiadania Ralfa Rothmanna zebrane w zbiorze noszącym tytuł Rehe am Meer (Sarny nad morzem). Rothmann należy do współczesnych pisarzy niemieckich; w 2006 r. otrzymał nagrodę literacką Maxa Frischa. Jego opowiadania są opisem zdarzeń dnia codziennego, losów zwykłych ludzi: robotników na budowie, matki samotnie wychowującej dziecko, urlopowiczów, mężczyzny opłakującego śmierć swojej przyjaciółki, opuszczonego dziecka tęskniącego za matką. Sytuacje są przedstawione z dużym realizmem i precyzją. Celem analizy jest ukazanie, że tym, co łączy wszystkich bohaterów, jest przejawiające się na wielu płaszczyznach wyobcowanie. Jedynie sporadycznie pojawia się w ich życiu ożywiająca więź. Wyobcowanie, zwane też alienacją, oznacza oddalenie – wewnętrzne lub zewnętrzne – od tego, co było kiedyś bliskie, bolesny dystans, utratę więzi z drugim człowiekiem i z otoczeniem.

Zwischen Entfremdung und Verbundenheit: Untersuchungen zu Ralf Rothmanns Erzählungen Rehe am Meer

Den Untersuchungsgegenstand des vorliegenden Beitrags bilden die Erzählungen Rehe am Meer von Ralf Rothmann, dem im Jahre 2006 der Max-Frisch-Preis verliehen wurde. Der Autor führt uns in seinen Erzählungen die Welt der Bauarbeiter, der Feriengäste, eines verlassenen und sich nach der Mutter sehnenden Kindes, einer alleinerziehenden Frau, eines um seine verstorbene Geliebte trauernden Mannes vor Augen. Das alles sind ganz realistische und präzis dargestellte Bilder der Wirklichkeit. Das Anliegen des vorliegenden Beitrags ist es, dem Motiv der Entfremdung auf die Spur zu kommen, sowie auf ihren Gegenpol – die Verbundenheit – hinzuweisen. ,Entfremden‘ besagt, dass etwas, was uns nahe und eigen war, fremd geworden ist. Die Entfremdung wird zudem als Raum-Kategorie interpretiert, wenn eine Entfernung vom Vertrauten, eine Entwurzelung, Distanzierung gemeint ist.

Bibliografia

Buber, M.: Das dialogische Prinzip. Gütersloh: Gütersloher Verlagshaus 2009.

Cencini, A.: Od relacji do uczestnictwa. Kraków: Wyd. Salwator 2004.

Deutsches Universalwörterbuch. Hg. G. Drosdowski. Mannheim, Leipzig, Wien, Zürich: Duden Verlag 1989.

Drożdż, B.: Początki teorii alienacji. In: „Perspectiva. Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne” 4 (2005) Nr. 2. S. 27-44.

Grajewski, W.: Wyobcowanie literatury i wyobcowanie z literatury. In: J. Święch (Hg.). Literatura a wyobcowanie. Lublin: Lubelskie Towarzystwo Naukowe 1990. S. 33-39.

Jaeggi, R.: Entfremdung. Zur Aktualität eines sozialphilosophischen Problems. Frankfurt am Main: Campus 2005.

Maleszyński, D. C.: „Ty, coś się od furtki wrócił”. Antropologia sytuacji granicznych w literaturze staropolskiej. In: J. Święch (Hg.). Literatura a wyobcowanie. Lublin: Lubelskie Towarzystwo Naukowe 1990. S. 41-62.

Pannenberg, W.: Grundfragen systematischer Theologie. Gesammelte Aufsätze. Bd. 2. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht 2011.

Rothmann, R.: Vollkommene Stille. Rede zur Verleihung des Max-Frisch-Preises am 1. Oktober 2006 in Zürich mit Laudatio von Ursula März. Frankfurt am Main: Suhrkamp 2006.

Stoff, A.: Wyobcowanie: egzystencja i polityka. In: J. Święch (Hg.). Literatura a wyobcowanie. Lublin: Lubelskie Towarzystwo Naukowe 1990. S. 17-32.

Tillich P.: Systematische Theologie I/II. Frankfurt am Main: De Gruyter 1984.

Opublikowane
2019-10-21
Dział
Artykuły