Elementy kształcenia pozaformalnego jako uzupełnienie akademickiego programu kształcenia tłumaczy

Konrad Klimkowski

Konrad Klimkowski Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Nauk Humanistycznych

Słowa kluczowe: dydaktyka translacji; autonomia uczącego się; kształcenie formalne; nieformalne i pozaformalne; samokształcenie

Abstrakt

Dyskusje we współczesnej dydaktyce translacji ukazują rosnącą świadomość, iż relacja, jaka zachodzi pomiędzy studentem i nauczycielem translacji ma charakter fundamentalny i strategiczny dla skuteczności działań w ramach akademickiego układu dydaktycznego. Wzrasta także świadomość faktu, iż tradycyjnie określane role studenta i nauczyciela wymagają redefinicji. Chodzi tu o uwzględnienie postulatów holistycznych, konstruktywistycznych paradygmatów edukacyjnych. Opierając się na tych dwóch obserwacjach autor niniejszego artykułu proponuje poszerzenie programu formalnego dydaktyki translacji o komponent pozaformalny. Komponent pozaformalny może poprawić funkcjonowanie programu formalnego poprzez: uelastycznienie programu formalnego jeśli chodzi o dobór treści kształcenia, otwarcie programu formalnego na potrzeby rynku i społeczeństwa, transformację wyabstrahowanego od kontekstu codzienności, zamkniętego formalnie programu edukacji akademickiej na system wspomagania zawodowego, społecznego i kulturowego samorozwoju studentów i nauczycieli.

Bibliografia

Baumgarten S., Klimkowski K., Sullivan C., 2008, Towards a Transgressionist Approach: Critical-Reflexive Translator Education, [w:] Austemuehl F., Kornelius J., Learning Theories in Translation Studies, Trier: WVT Wissenschaflicher Verlag Trier, 33-62.

Grow R.O., 1991, Teaching Learners to Be Self-directed, „Adult Education Quarterly” nr 41, 125-149.

Grucza F., 1997, Języki ludzkie a wyrażenia językowe, wiedza a informacja, mózg a umysł ludzki, [w:] Grucza F., Dakowska M. (red.), Podejścia kognitywne w lingwistyce, translatoryce i glottodydaktyce. Materiały z XX Sympozjum ILS UW i PTLS, Warszawa: Wyd. UW, 7-21.

Grucza F., 2008, Lingwistyka stosowana: Historia – zadania – osiągnięcia, Warszawa: Wyd. KJS-KJAJ UW.

Hurtado Albir A., 2007, Competence-based Curriculum Design for Training Translators, „The Interpreter and Translator Trainer” nr 1, z. 2, 163-195.

Kiraly D., 2000, A Social Constructivist Approach to Translator Education: Empowerment from Theory to Practice, Manchester: St. Jerome.

Klimkowski K., 2007a, Team work as a method in translation. „Across Languages and Cultures” nr 7, z. 1, 93-103.

Klimkowski K., 2007b, Teamwork in translation: a challenge for translator education?, [w:] Garant M. (red.), Current Trends in Translation Teaching and Learning II, Helsinki: University of Helsinki Department of Translation Studies, 153-172.

Knowles M.S., Holton III E.F., Swanson R.A., 2009, Edukacja dorosłych, Warszawa: PWN.

Miller J.P., Seller W., 1985, Transmission Position: Educational Practice, [w:] Miller, J.P. i Seller W. (red.), Curriculum Perspective and Practice, New York: Longman, 37-61.

Nord Ch., 1997, Translating as a Purposeful Activity, Manchester: St. Jerome.

PACTE group, 2008, First Results of a Translation Competence Experiment: ‘Knowledge of Translation’ and ‘Efficacy of the Translation Process’, [w:] Kearns J. (red.), Translator and Interpreter Training. Continuum Studies in Translation, London/New York: Continuum, 104-126.

Płusa P., 2007, Rozwijanie kompetencji przekładu i kształcenie tłumaczy, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.