El análisis de la comicidad verbal de los refranes del campo temático de la mujer

Agnieszka Kołodziejczyk

Agnieszka Kołodziejczyk Uniwersytet Łódzki

Słowa kluczowe: przysłowie; komizm językowy

Abstrakt

[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish]

Analiza komizmu słownego w przysłowiach hiszpańskich dotyczących kobiety

Artykuł dotyczy komizmu słownego zawartego w przysłowiach hiszpańskich. Korpus wykorzystany do analizy stanowią przysłowia z zakresu ograniczonego do tematu kobiety. Komiczność nie jest cechą konieczną, by dany twór językowy zakwalifikować jako przysłowie, ale w niektórych kręgach tematycznych jest ona dlań bardzo charakterystyczna. Tematyka przysłów została tu wybrana właśnie ze względu na ich reprezentatywny charakter: wiele z nich zawiera niewątpliwie szereg elementów komicznych.

W opracowaniu, składającym się z 6 części, znaleźć można jasną klasyfikację mechanizmów komicznych, podzielonych na ogólne i typowo językowe. Wśród mechanizmów ogólnych szczególną uwagę zwrócono na kontrast (w tym głównie zestawienie), zaskoczenie i przesadę (zarówno typowo słowną jak i pozajęzykową). Mechanizmy typowo językowe opisane w artykule to komiczna modyfikacja wyrazów, neologia, komiczne użycie tradycyjnych jednostek języka oraz rym. Poza tą klasyfikacją znaleźć tu można również podział przysłów na żarty słowne tendencyjne i niewinne, z których te pierwsze stanowią bez wątpienia większość.

Bibliografia

Arnaud, P. J. L.: “Réflexions sur le proverbe”, in: Cahiers de lexicologie, Lyon, 59-2, 1991, pp. 5-27.

Buttler, D.: Polski dowcip językowy, Warszawa, 1974.

Bystroń, J. S.: Komizm, Warszawa, 1939.

Campos, J. G. & Barella, A.: Diccionario de refranes, Anejos del Boletín de la Real Academia Española, Anejo XXX, Madrid, 1975.

García-Page, M.: “Aspectos fónicos en la configuración de los refranes”, in: Notas y estudios filológicos, V, 1990, pp. 76-121.

García-Page, M.: “La función lúdica en la lengua de los refranes”, in: Paremia, 2, Madrid, 1993, pp. 51-58.

García-Page, M.: “Lengua y estilo del refranero: repetición y (re)creación”, in: Anuario de letras, XXX, México, 1992, pp. 89-131.

García-Page, M.: “Texto paremiológico y discurso poético (el ejemplo de Gloria Fuertes)”, in: Paremia, 1, Madrid, 1993, pp. 45-53.

Garczyński, S.: Anatomia komizmu, Poznań, 1989.

Horozco, S. De: El libro de los proverbios glosados I, Kassel: Edition Reichenberger, 1994.

Maldonado, F.: Refranero clásico español y otros dichos populares, Madrid, 1960.

Moliner, M.: Diccionario de uso del Español, Madrid, 2000.

Panizo, J.; Refranero temático castellano, Universidad de Valladolid, 1999.

Passi, I.: Powaga śmieszności, Warszawa, 1980.

Rodríguez Marín, F.: 12.600 refranes más no contenidos en la colección del Maestro Gonzalo Correas ni en “Más de 21.000 refranes castellanos”, Madrid, 1930.

Rodríguez Marín, F.: Los 6.666 refranes de mi última rebusca que con «Más de 21.000» y «12.600 refranes más» suman largamente 40.000 refranes castellanos no contenidos en la copiosa colección del Maestro Gonzalo Correas, Madrid, 1934.

Wallis, M.: “O przedmiotach komicznych”, in: Szkice popularnonaukowe, Warszawa, 1938, pp. 297-304.

Zawadzki, B.: “Przegląd krytyczny ważniejszych teorii komizmu”, in: Przegląd Filozoficzny, XXXII, cuaderno I-II, Warszawa, 1929, pp. 17-59.