Trois figures feminines face à la passion amoureuse et la passion du pouvoir. La Reine morte et le Cardinal d'Espagne de Henry de Montherlant

  • Judyta Stachniak Wydział Nauk Humanistycznych, Katolicki Uniwersytet Lubelski
Słowa kluczowe: Henry de Montherlant; kobieta (kobieta w teatrze); miłość; władza

Abstrakt

[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish]

Trzy postaci kobiece wobec miłości i władzy. Martwa Królowa i Kardynał Hiszpanii Henry Montherlanta

Inès de Castro, Infantka Nawarry i Joanna Szalona są postaciami kobiecymi nakreślonymi przez Henry'ego Montherlanta w dwóch jego sztukach teatralnych, zatytułowanych Martwa królowa i Kardynał Hiszpanii. Wszystkie trzy charakteryzują się na kartach książki poprzez swój stosunek do miłości i władzy.

Postępowanie i charakter Inès de Castro i Joanny Szalonej ilustrują miłość małżeńską: pierwszeństwo „kochać” nad „być kochaną”, pożądanie cielesne, idealizowanie ukochanej osoby, pragnienie czułości i chęć niepodzielnego posiadania ukochanego na własność łączy te dwie bohaterki. Jednakże Inès potrafi się dzielić swoim uczuciem, podczas gdy królowa Joanna stara się zagarnąć je wyłącznie dla siebie samej. Innym rodzajem miłości opisanej przez autora jest miłość macierzyńska, którą uosabia Inès de Castro. Czytelnik poznaje marzenia, obawy i radości przyszłej matki: nosić w sobie nowe życie to pielęgnować nadzieję i dobro oraz mieć wewnętrzną siłę, aby bronić swojego szczęścia. Infantka Nawarry, najmłodsza z bohaterek, odrzuca wszelkie uczucie, jakie może łączyć mężczyznę i kobietę, pogardza taką miłością, daje się natomiast uwieść kobiecemu wdziękowi Inès de Castro.

Postaci Joanny Szalonej i Inès de Castro służą też autorowi do podjęcia rozważań na temat władzy królewskiej; zarówno Ferrante, jak i kardynał Cisneros mają w tych kobiecych postaciach swoich doradców, którzy podpowiadają im rozwiązanie ich wątpliwości – podczas gdy Joanna Szalona proponuje nicość i śmierć, Inès głosi nadzieję imiłość. Wychowana, aby rządzić i dawać rozkazy, oswojona z intrygami dworskimi i podstępami monarchów, Infantka Nawarry wierzy głęboko w swoją misję wodza i monarchini.

Henry de Montherlant, poprzez postaci trzech kobiet, proponuje czytelnikowi subtelną analizę miłości i władzy, ukazując różnorodność i złożoność tych dwóch aspektów życia ludzkiego, tym bardziej że są one przedstawione nie jako zwykłe uczucie i zadanie, ale jako wszechwładne namiętności i pasje.

Bibliografia

Montherlant, Henry de: La Reine morte, Paris: Gallimard, 1996.

Montherlant, Henry de: Le Cardinal d'Espagne, Paris: Gallimard, 1960.

Arx, Paule d': La femme dans le théâtre de Montherlant, Paris: Nizet, 1973.

Blanc, André: La Reine morte. Montherlant, Paris: Hatier, 1970.

Bordonove, Georges: Henry de Montherlant, Paris: Editions Universitaires, 1954.

Chaigne, Louis: Vies et œuvres d'écrivains, Editions Lanore, 1962.

Ginestier, Paul: Montherlant, Paris: Seghers, 1973.

Laprade, Jacques de: Le Théâtre de Montherlant, Paris: La Jeune Parque, 1950.

Sandelion, Jeanne: Montherlant et les femmes, Paris: Plon, 1950.

Opublikowane
2019-08-30
Dział
Artykuły