Tatarkova vízia zmysłu

  • Ivan Jančоvič

Abstrakt

[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish]

Wizja sensu w tworczości Tatarki

Głównym przedmiotem zainteresowania autora jest sposób rozumienia przez Dominika Tatarkę (1913-1989) kultury, poczynając od jego pierwszych wypowiedzi z początku lat czterdziestych, poprzez sympatie komunistyczne z przełomu lat czterdziestych i pięćdziesiątych, po bezkompromisową krytykę uległości (słynny Demon zgody) i poszukiwanie nowych punktów oparcia, poza myślą polityczną. M.in. w mitach „gminy bożej", „kultury jako kultu", „czci dla przodków". Polemizując z interpretacją Tatarki przedstawioną przez Valéra Mikułę, autor szkicu analizuje zainteresowanie pisarza problematyką metafizyczną i naukową. Obie te sfery nie zadowalają Tarki w pełni. Stąd pojawia się w twórczości pisarza swoista sakralizacja kultury, jako tego co nadaje sens ludzkiemu byciu. Autorowi artykułu narzucają się w związku z tym pewne odniesienia do M. de Unamuno czy A. Camusa.

Bibliografia

Frankl, Viktor E., Vůie ke smyslu, Brno: Cesta, 1994, s. 212
Gal, Egon-Marcelli Miroslav, Svet za zrkadlom, in: Za zrkadlom moderny. Bratislava: Archa, 1991, s. 7-25.
Keller Jan, Úvod do sociologie, Praha: Sociologické nakladatelství, 1997, s. 181
Mikula, Valér, Tatarka alebo Démon pátosu, „RAK", 1 (1996), 6. 1, s. 24-31.
Pa1enčár. Marián. Človek a zmysel, „Filozofia", 50 (1995) č. 4, s. 248-251.
Rorty Richard, 1991. Veda ako solidarita, in: Za zrkadlom moderny. Bratislava: Archa, 1991, s. 193-208.
Tatarka Dominik, Kultúra ako obcovanie, Bratislava: Nadácia Milana Šimečku v Nadácii Médiá, 1996, s. 327
Opublikowane
2019-08-07
Dział
Artykuły