L'objet iconique dans La vie mode d'emploi de Georges Perec

Abstrakt

Przedmiot ikoniczny w La vie mode d'emploi Georges'a Pereca

Opublikowana w roku 1976 powieść Pereca La vie mode d'emploi zdaje się w jego twórczości zajmować miejsce szczególne, miejsce opus magnum, w którym autor zawarł sumę swoich przemyśleń o literaturze i w którym spotykają się wszystkie tendencje obecne w jego różnorodnym dziele. Najpełniej realizuje ona postulat „czterech horyzontów”, o których wspominał Perec w wielu wywiadach i autokomentarzach. Powieść ta jest także znakomitą okazją do prześledzenia, jaką rolę odgrywa w tym pisarstwie przedmiot ikoniczny. Termin ten określa wszelkiego rodzaju przedmioty przedstawiające, od obrazu znanego malarza po kartkę pocztową i fotografię. Przedmiot ikoniczny stanowi w pisarstwie Pereca punkt wyjścia do „produkowania” tekstu (poprzez bardzo skomplikowany system contraintes), ale jest też bezpośrednio obecny w tekście, zastępując niejako klasyczny opis. Można go również traktować jako jeden z zasadniczych topoi Pereca, poprzez które pisarz wypowiada się najpełniej i najbardziej bezpośrednio. W niniejszym artykule (będącym jednym z rozdziałów rozprawy doktorskiej zatytułowanej L'objet iconique dans l'œuvre de Georges Perec) starałem się ukazać tę właśnie złożoną funkcję przedmiotu ikonicznego.