Zapis palcowy Krzysztofa Trebuni-Tutki do nauki gry na skrzypcach na Podhalu: w poszukiwaniu wzorca
Abstrakt
W 2021 r. Krzysztof Trebunia-Tutka opublikował podręcznik do nauki gry na skrzypcach oparty na zapisie palcowym – palcowaniu. Pracę tę, zawierającą materiał od historii regionu do zapisu nutowego i palcowania, wyróżnia to, że autor jest muzykiem regionu podhalańskiego i korzysta w swojej publikacji z autentycznej muzyki Podhala. Dlaczego i dla kogo pisze? Jako nauczyciel przede wszystkim pisze dla uczniów o różnym poziomie zaawansowania. Publikacja prowokuje również dyskusję na temat oralności, zapisu i ich relacji w muzyce podhalańskiej. Porównanie nagrań z zapisem palcowym danej melodii wyjaśnia wybór zapisu i pokazuje sposób funkcjonowania wariacji. Celem tego artykułu jest zbadanie hipotezy, według której zastosowanie zapisu palcowego – jako uproszczonej wersji melodii – sugeruje, że autor opiera się na pewnym wzorcu (Lortat-Jacob 93-111).
Bibliografia
Arom, Simha. « Modélisation et modèles dans les musiques de tradition orale ». Analyse Musicale, no 22, 1991, p. 67 78.
Carton, Jean-Paul. The French Review, édité par Michel Nominé et al., vol. 79, no 5, 2006, pp. 1080 81.
Charles-Dominique, Luc. Les « bandes de violons » en Europe: cinq siècles de transferts culturels des anciens ménétriers aux Tsiganes d’Europe centrale. Brepols, 2018.
Chybiński, Adolf. O polskiej muzyce ludowej: wybór prac etnograficznych. Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1961.
Cooley, Timothy J. Making music in the Polish Tatras: tourists, ethnographers, and mountain musicians. Indiana University Press, 2005.
Cugny, Laurent. Théorie des musiques audiotactiles et notation. (2019). HAL Archives Ouvertes, hal.archives-ouvertes.fr/hal-02098957.
Dauphin, Claude. « Rousseau, Jean-Jacques : Dissertation sur la musique moderne (1743) ». Notice du Dictionnaire des écrits de compositeurs, Dicteco, 2018, dicteco.huma-num.fr/book/ 36305.
Kenny, Elizabeth. « Revealing Their Hand: Lute Tablatures in Early Seventeenth-Century England: Lute Tablatures in Early Seventeenth-Century England ». Renaissance Studies, vol. 26, no 1, février 2012, pp. 112 37.
Kotoński, Włodzimierz. « Uwagi o muzyce Podhala ». Muzyka, no 7-8 (40-41), 1953, pp. 43-58.
Lortat-Jacob, Bernard. Petits pays, grandes musiques: le parcours d’un ethnomusicologue en Méditerranée. Société d’ethnologie, 2020.
Małanicz-Przybylska, Maria. Między dźwiękami Skalnego Podhala: współczesna góralszczyzna. Wydanie 1. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2018.
Mierczyński, Stanisław. Muzyka Podhala. Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1973.
Molino, Jean. « Qu’est-ce que l’oralité musicale ? » Musiques. Une Encyclopédie pour le XXIe siècle, vol. 5 : L'unité de la musique, Actes Sud / Cité de la musique, 2007, pp. 477 527.
Ribouillault, Claude, et al. Violons du Poitou répertoire de danses en tablatures: cahier de Pierre Martin, vers 1880. UPCP-Metive, 2003.
Scaldaferri, Nicolas. « Pourquoi écrire les musiques non écrites ? Esquisse d’une anthropologie de l’écriture de la musique ». Musiques. Une Encyclopédie pour le XXIe siècle, par Jean-Jacques NATTIEZ, vol. 5 : L'unité de la musique, Actes Sud / Cité de la musique, 2007, pp. 627 68.
Trebunia-Tutka, Krzysztof. Muzyka Skalnego Podhala: podręcznik do nauki muzyki góralskiej. Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2021.
Copyright (c) 2022 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
