Język refleksji krytycznej a budowa relacji w grupie społecznej (na przykładzie wideorecenzji)

Abstrakt

Autorka tego artykułu analizuje teksty wideorecenzji, poszukując odpowiedzi na pytanie, czy wybór środków językowych wiąże się z relacją łączącą nadawcę z uczestnikami interakcji. Wykładników tej relacji szuka, omawiając aspekt pragmatyczny, kompozycyjny i stylistyczny nowej i popularnej na portalu społecznościowym formy dyskursu krytycznego. Interpretacja narracji mówionej obejmuje omówienie językowych środków wartościowania, wykładników przekazu emocjonalnego oraz funkcji leksyki potocznej. Istotne są również działania językowe mające na celu interakcję z odbiorcami: dialogowość, personalizacja treści, indywidualizacja przekazu. Analiza prowadzi do wniosku, że forma autoprezentacji, typ odbiorcy, kanał przekazu, intencjonalność i heterogeniczność wypowiedzi ściśle wiążą się z relacjami społecznymi zachodzącymi między uczestnikami zdarzenia komunikacyjnego.

Nowa forma prezentacji i oceny filmu wiąże się bowiem z wejściem w inną sytuację komunikacyjną oraz z nawiązaniem nowych relacji społecznych z grupą odbiorców. Celem jest nie tylko ocena dzieła filmowego, ale również przekazanie emocji, dialog z widzem, zainteresowanie nowym dziełem, kształtowanie gustów oraz pozyskanie dużego grona odbiorców. Tak rozbudowany cel musi prowadzić do zmiany językowych środków przekazu.