Sukces w świadomości młodzieży studiującej

Abstrakt

Problematyka poruszana w artykule dotyczy sukcesu i związanego z nim języka, który stał się nieodłącznym elementem współczesnej kultury. Przedmiotem rozważań jest sukces jako konstrukt społeczny, identyfikowany z perspektywy indywidualnej, w powiązaniu tego pojęcia z systemem wartości jednostki w jej relacjach ze społeczeństwem. Jest to sukces opisywany na podstawie konceptualizacji i werbalizacji uzyskanych w badaniach ankietowych. Grupę respondentów stanowili studenci kierunków humanistycznych Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Ankieta miała na celu uzyskanie informacji na temat czynników (podmiotowych i przedmiotowych) warunkujących osiągnięcie sukcesu oraz jego oznak i wyznaczników, werbalizacji, które nasuwają się w związku z hasłem sukces, ponadto wiązała się ze skonstruowaniem przez ankietowanych własnej definicji tego słowa. Jak wynika z przeprowadzonych analiz, skojarzenia dotyczące sukcesu wpisują się w powszechny model powodzenia życiowego człowieka we współtworzących go wymiarach, poczynając od materialistycznego i stratyfikacyjno-prestiżowego, po emocjonalno-afiliacyjny (udane życie rodzinne, powodzenie w pracy, satysfakcjonujące kontakty towarzyskie) i samorealizacyjny. Sukces jest definiowany jako działanie, osiągnięcie, spełnienie, efekt i stan emocjonalny, uczucie. Młodzież studiująca postrzega zatem sukces przede wszystkim jako wynik pewnych działań związanych z wytężoną pracą, które prowadzą do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu. Na uwagę zasługuje fakt, że żadna z definicji studenckich nie objaśniała sukcesu w kategoriach efektu szczęśliwych wydarzeń losowych, choć taka interpretacja znalazła się we wskazywanych asocjacjach.