Między występkiem a cnotą: dyskretna obecność Ernesta d’Hervilly w Le Nouveau Décaméron
Abstrakt
Ernest d’Hervilly opowiada w Le Nouveau Décaméron tylko dwie historie. Musi dziwić tak skromny udział cieszącego się przecież renomą twórcy opowiadań i bliskiego znajomego Catulle’a Mendèsa. Zaskakuje też fakt, że ze swojego pokaźnego dorobku rzeczy już wydanych autor wybrał właśnie „Désirs d’ange” i „Night Bell”. Bardziej szczegółowa analiza tych utworów pozwala jednak stwierdzić, iż są one reprezentatywne dla jego stylu i osobowości. Dyptyk ten, którego oba skrzydła wyraźnie z sobą kontrastują, odzwierciedla jego talent jako autora opowiadań, ukazuje zdolność przechodzenia z jednego gatunku literackiego do drugiego oraz zainteresowanie pisarza innymi przestrzeniami kulturowymi i geograficznymi. Poddając analizie zarówno same opowiadania, jak i paratekst zawarty w przerwach pomiędzy opowieściami, artykuł stara się przedstawić portret pisarza zarazem powściągliwego i niejednoznacznego, oscylującego pod uproszczoną etykietą twórcy fantazyjnego pomiędzy melancholią a żartem.
Bibliografia
Buet, Charles. Médaillons et camées. Paris, Giraud et Cie, 1885.
Hervilly, Ernest d’. À Cocagne ! aventures de MM. Gabriel et Fricotin. Paris, Lemerre, 1898.
Hervilly, Ernest d’. L’Âge d’or de l’enfance, histoires morales et amusantes. Paris, Louis Westhausser,1886.
Hervilly, Ernest d’. « Désirs d’ange ». Le Nouveau Décaméron. Première journée, « Le Temps d’aimer ». Paris, E. Dentu Éditeur, 1884, pp. 127-136.
Hervilly, Ernest d’. Histoires de mariages. Paris, Charpentier, 1879.
Hervilly, Ernest d’. Histoires divertissantes, « L’homme élastique ». Paris, Charpentier, 1876.
Hervilly, Ernest d’. Jack-le-Gel et ses contes. Paris, Nouvelle librairie de la jeunesse, 1891.
Hervilly, Ernest d’. « Night Bell ». Le Nouveau Décaméron. Huitième journée, « Les Amours lointaines ». Paris, E. Dentu Éditeur, 1886, pp. 71-82.
Hervilly, Ernest d’. « Un singulier voyageur ». La Renaissance Littéraire et Artistique, 16 novembre 1872.
Hervilly, Ernest d’. Timbale d’histoires à la parisienne. Paris, C. Marpon et E. Flammarion, 1883.
Mendès, Catulle. La Légende du Parnasse contemporain. Bruxelles, Auguste Brancart, 1884.
Mendès, Catulle. Le Mouvement poétique français de 1867 à 1900. Rapport à M. le ministre de l’Instruction publique et des beaux-arts. Fasquelle, 1903.
Mortelette, Yann. Histoire du Parnasse. Fayard, 2005.
Noël, Edouard, et Edmond Stoullig. Les Annales du théâtre et de la musique, Troisième année -1877. Paris, Charpentier, 1878.
Le Nouveau Décaméron. Paris, E. Dentu Éditeur, 1884-1887, 10 vol.
Copyright (c) 2022 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
