Daudet, sztuka opowiadania i Le Nouveau Décaméron
Abstrakt
Niniejszy artykuł analizuje problem obecności Alphonse’a Daudeta w Le Nouveau Décaméron. Jego wybór na uczestnika projektu w 1884 r. jako pisarza powszechnie znanego, którego twórczość sytuuje się na styku szkół literackich, był dla Catulle’a Mendèsa całkowicie naturalny. Autor powieści Lettres de mon moulin był przecież również doskonałym twórcą opowiadań oraz urzekającym gawędziarzem, co wpisywało się doskonale w charakter Le Nouveau Décaméron. Daudet został królem drugiego dnia, z Sapho jako królową. Sztuka opowiadania, świetne opanowanie krótkiej formy oraz własny styl stanowią doskonałe odzwierciedlenie jego talentu gawędziarza. Daudet jest jednak przede wszystkim poetą miłości, o czym świadczą oba analizowane utwory: Un veuvage de tourterelle oraz La Bohème en famille. Mimo niewielkich rozmiarów oddają one wnikliwie i z humorem konflikt między Erosem i Tanatosem, życiem bohemy i życiem mieszczańskim.
Bibliografia
Banville, Théodore de. Camées parisiens. Paris, R. Pinebourde, [1866-]1873.
Daudet, Alphonse. Les Amoureuses. Paris, J. Tardieu, 1858.
Daudet, Alphonse. « La Bohème en famille ». Le Nouveau Décaméron. Deuxième Journée, « Dans l’atelier ». Paris, E. Dentu Éditeur, 1884, pp. 8-16.
Daudet, Alphonse. Chroniques dramatiques, texte établi, présenté et annoté par Anne-Simone Dufief avec index et dictionnaires des auteurs et des comédiens, Honoré Champion, 2006. Coll. « Textes de littérature moderne et contemporaine », n° 91.
Daudet, Alphonse. Femmes d’artistes [1874]. Édition de la Librairie de France, O.C.N.V., t. IV, 1930.
Daudet, Alphonse. L’Immortel : mœurs parisiennes. Paris, A. Lemerre, 1889.
Daudet, Alphonse. Lettres de mon moulin. Édition de la Librairie de France, O.C.N.V., t. III, 1930.
Daudet, Alphonse. Le Nabab : mœurs parisiennes [1877]. Œuvres, édition de Roger Ripoll, Gallimard, 1990. Coll. « Bibliothèque de la Pléiade », t. II.
Daudet, Alphonse. Notes sur la vie. Édition de la Librairie de France, O.C.N.V., t. XVI, 1929.
Daudet, Alphonse. Œuvres. Paris, Lemerre, 1879-1891.
Daudet, Alphonse. « Un veuvage de tourterelle ». Le Nouveau Décaméron. Première journée, « Le Temps d’aimer ». Paris, E. Dentu Éditeur, 1884, pp. 106-112.
Descaves, Lucien. « Souvenirs ». L’Écho de Paris, 19 décembre 1897, p. 1.
Dufief, Anne-Simone, et al. Dictionnaire Alphonse Daudet. Honoré Champion, 2019. Coll. « Dictionnaires & Références », 52.
Étrennes aux Dames. Paris, Charavay frères, 1881-1885.
Goncourt, Edmond de. Journal. Mémoires de la vie littéraire. Robert Laffont, 1989. Coll. « Bouquins », 3 vol.
Mendès, Catulle. La Légende du Parnasse contemporain. Bruxelles, A. Brancart, 1884.
Le Nouveau Décaméron. Paris, E. Dentu Éditeur, 1884-1887, 10 vol.
Roche, Paul. « Mort d’Alphonse Daudet ». Le Gaulois, 17 décembre 1897, pp. 1-2.
Zola, Émile. Les Romanciers naturalistes. Paris, Charpentier, 1881.
Copyright (c) 2022 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
