Théodore de Banville i Le Nouveau Décaméron
Abstrakt
W okresie 1875-1890 Banville opublikował dziewięć tomów opowiadań, w tym dwie nowe edycje nowel i opowiadań wydanych przed 1871 r. Autor artykułu koncentruje się na konceptualnych aspektach tworzenia opowiadania przez pisarza, zwłaszcza jego poglądach na temat nowoczesności, nieskrywanej chęci kokietowania swoich czytelniczek, a także roli, jaką odegrał on w Le Nouveau Décaméron jako nestor pokolenia literatów urodzonych w latach 1820-1830. Mendès przyznał Banville’owi zaszczytne miejsce, ogłaszając go królem opowiadających dnia pierwszego. Banville był jednym z jego najwierniejszych współpracowników, przekazując do zbioru aż dziesięć tekstów. W artykule poddano analizie « Tiï », opowiadanie niezwykłe i egzotyczne, napisane specjalnie na dzień ósmy poświęcony « Amours lointaines ». Studium opowiadań Banville’a pozwala potwierdzić jego dużą wrażliwość na zagadnienia społeczne, zwłaszcza kwestię kobiecej niezależności.
Bibliografia
Banville, Théodore de. « Beaux-Arts. Salon de 1848 ». La Sylphide, 10 mai 1848.
Banville, Théodore de. Contes pour les Femmes. Paris, Charpentier, 1881.
Banville, Théodore de. Critique littéraire, artistique et musicale, choix de textes, introduction et notes par Peter J. Edwards et Peter S. Hambly, Honoré Champion, 2003, 2 vol.
Banville, Théodore de. Dames et demoiselles. « À Léon Cléry ». Paris, Charpentier, 1886.
Banville, Théodore de. Paris vécu, section « Feuilles volantes ». Paris, Charpentier, 1883. Première publication sous le titre : « Chronique. Contes et conteurs ». Gil Blas, 13 février 1880.
Edwards, Peter J. Théodore de Banville : Nouvelles et contes (1845-1870), édition critique. Honoré Champion, sous presse pour le 1er trimestre 2022.
Huret, Jules. Enquête sur l’évolution littéraire. Paris, Charpentier, 1891.
Juin, Hubert. Lectures « Fins de siècles », « Catulle Mendès : Préface à Le Roi vierge ». Christian Bourgois Éditeur, 10/18, 1992.
Lacroix, Raymond. Théodore de Banville : une famille pour un poète. Biographie originale, historique et documentaire. Slatkine Érudition, 2016.
Lenormant, François. Histoire ancienne de l’Orient jusqu’aux guerres médiques. 9e éd., t. I. Paris, A. Lévy, 1882.
Mendès, Catulle. La Légende du Parnasse Contemporain. Slatkine Reprints, 1983.
Le Nouveau Décaméron. Paris, E. Dentu Éditeur, 1884-1887, 10 vol.
Vauthier, Éric. « Catulle Mendès, nouvelliste cruel de la Décadence ». Anales de Filología Francesa, n° 14, 2005-2006, pp. 233-250.
Copyright (c) 2022 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
