Dyplomacja i geopolityka: utworzenie kolonii brytyjskiej Karoliny na terenie hiszpańskiej Florydy oraz traktat madrycki z roku 1670

Abstrakt

Niniejszy artykuł analizuje traktat madrycki z 1670 r. podpisany między Hiszpanią a Wielką Brytanią i koncentruje się na jednym istotnym aspekcie: ustanowieniu nowej i rozległej granicy hiszpańsko-brytyjskiej, co skutkowało uznaniem przez Hiszpanię Karoliny. Traktat ten oznaczał uznanie przez Hiszpanię dominiów brytyjskich w Ameryce Północnej i na Karaibach, a jednocześnie kładł kres zapędom imperium brytyjskiego, którego charakter był bezsprzecznie drapieżczy. Artykuł pokazuje również, iż późniejsza ekspansja brytyjska na tych terytoriach była, mimo prób usprawiedliwienia odwołujących się do prawa międzynarodowego, całkowicie nielegalna, ponieważ uznanie suwerenności brytyjskiej przez Hiszpanię w traktacie madryckim oznaczało, iż wszystkie terytoria niezdominowane przez Brytyjczyków należały do Hiszpanii. Naruszenie traktatu z 1670 r. nie było wynikiem braku precyzyjnej linii granicznej, lecz było efektem tego, iż Floryda – terytorium, na którym powstały brytyjskie kolonie w Ameryce Północnej – miała drugorzędne znaczenie geopolityczne dla Hiszpanii.