Sarmacki Odyseusz. Postać Jana Łaskiego w epicedium Andrzeja Trzecieskiego

Słowa kluczowe: Andrzej Trzecieski (Tricesius), Jan Łaski Młodszy (Ioannes a Lasco), epicedium, elegia żałobna, św. Jan Chryzostom, Herkules, Odyseusz

Abstrakt

Artykuł stanowi propozycję interpretacji wybranych motywów z epicedium upamiętniającego postać i działalność Jana Łaskiego Młodszego (zmarł 8 I 1560 roku w Pińczowie), humanisty i wybitnego reformatora religijnego (Ioannis a Lasco viri clarissimi epicedion). Andrzej Trzecieski (Tricesius, ok. 1525 – po 1584) był autorem wielu łacińskich epigramatów, elegii, epitafiów, epicediów i utworów pochwalnych.

W elegii żałobnej dla Łaskiego twórczo przekształcił on strukturę antycznego epicedium, obejmującą tradycyjne elementy comploratio (opłakiwania), laudatio (pochwały zmarłego) i consolatio (pocieszenia). Dołożył wszelkich starań, aby ukazać zmarłego reformatora jako męża słynącego z pobożności, czcigodnego starca jaśniejącego licznymi cnotami, a przede wszystkim nowego proroka zapowiadającego odrodzenie Kościoła. W tym kontekście Trzecieski przywołuje trzy przykłady wybitnych mówców: św. Jana Chryzostoma (Złotoustego), galijskiego Herkulesa i „wielce obrotnego” (politropicznego) Odyseusza.

Bibliografia

Abramowska, Janina. „Alegoreza i alegoria w dawnej kulturze literackiej”. Problemy odbioru i odbiorcy, red. Tadeusz Bujnicki i Janusz Sławiński, Ossolineum, 1977, ss. 123-148.

Bacchi, Elisa. „Hercules, Silenus and the Fly: Lucian’s Rhetorical Paradoxes in Erasmus’ Ethics”. Philosophical Readings, vol. 11, no. 2, 2019, ss. 120-130.

Bartel, Oskar. Jan Łaski. Neriton, 1999.

Brückner, Aleksander. Jan Łaski. Neriton, 1999.

Brzozowski, Jacek. Muzy w poezji polskiej. Dzieje toposu do przełomu romantycznego. Ossolineum, 1986.

Chrobot, Agata. Carmina Maiora Andrzeja Trzecieskiego. Próba monografii. Wydawnictwo Uniwerystetu Jana Kochanowskiego, 2014.

Culler, Jonathan. The Pursuit of Signs: Semiotics, Literature, Deconstruction. Routledge, 2001.

Curtius, Ernst Robert. Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Tłum. i oprac. Andrzej Borowski. Universitas, 2005.

Cytowska, Maria. „Erazmianizm w literaturze polskiej XVI–XVII wieku”. Studia porównawcze o literaturze staropolskiej, red. Teresa Michałowska i Jan Ślaski, Ossolineum, 1980, ss. 7-28.

Cytowska, Maria. „Stanisław Łaski jako tłumacz Erazma z Rotterdamu”. Meander, nr 7, 1959, ss. 362-368.

Fijałkowski, Tomasz. „Erazm z Rotterdamu a literatury dysydenckie w Polsce XVI wieku”. Prace Polonistyczne, ser. 27, 1971, ss. 245-266.

Hallowell, Robert E. „Ronsard and the Gallic Hercules Myth”. Studies in the Renaissance, vol. 9, 1962, ss. 242-255.

Helsztyński, Stanisław. Reformator Sarmacji. Opowieść Cypriana Bazylika o Janie Łaskim 1592. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1981.

Janakowski, Marcin. „Między faktami a panegiryzmem. Śladami młodzieńczych lat i peregrynacji Hieronima, Jana i Stanisława Łaskich”. Przegląd Nauk Historycznych, r. 17, nr 2, 2018, ss. 67-100.

Jürgens, Henning P. Jan Łaski 1499-1560. Europejczyk doby reformacji. Tłum. Genowefa Olejnik. Semper, 2006.

Jürgens, Henning P. Johannes a Lasco in Ostfriesland: der Werdegang eines europäischen Reformators. Mohr Siebeck, 2002.

Korespondencja Erazma z Rotterdamu z Polakami. Tłum. i oprac. Maria Cytowska. PIW, 1965.

Kowalska, Halina. Działalność reformatorska Jana Łaskiego w Polsce 1556-1560. Neriton, 1999.

Krókowski, Jerzy. Andrzej Trzecieski. Poeta-humanista i działacz reformacyjny. PIW, 1954.

Kupińska, Zofia, „Motywy tematyczne w Tristiach Klemensa Janicjusza”. Roczniki Humanistyczne, t. 34, z. 3, 1986, ss. 121-133.

Marczuk, Barbara. „Hercules Lybius, Gallicus, Christianus. Pierre Ronsard wobec legendy i alegorezy”. Prace Herkulesa – człowiek wobec wyzwań, prób i przeciwności, red. Maria Cieśla-Korytowska, Olga Płaszczewska, Wydawnictwo UJ, 2012, ss. 45-58.

Margolin, Jean Claude. „Erazmianizm Jana Łaskiego”. Odrodzenie i Reformacja w Polsce, t. 9, 1964, ss. 75-84.

Milewska-Waźbińska, Barbara. „Vitae archiepiscoporum Gnesnensium Klemensa Janickiego – geneza i wczesna recepcja”. Symbolae Philologorum Posnaniensium Graece et Latine, t. 27, z. 1, 2017, ss. 83-91.

Mosdorf, Jadwiga. „Uwagi o łacińskich źródłach twórczości Andrzeja Trzecieskiego”. Pamiętnik Literacki, t. 52, z. 4, 1961, ss. 530-533.

Plett, Heinrich F. Rhetoric and Renaissance Culture. De Gruyter, 2004.

Ptaszyński, Maciej., Reformacja w Polsce a dziedzictwo Erazma z Rotterdamu. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2018.

Rodgers, Dirk Wayne. John a Lasco in England. Peter Lang, 1994.

Ryczek, Wojciech. „Politropia: retoryka Odyseusza”. Teksty Drugie, z. 5, 2015, ss. 336-356.

Tafiłowski, Piotr. Jan Łaski (1456-1531), kanclerz koronny, prymas Polski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007.

Urban-Godziek, Grażyna. Elegia renesansowa. Przemiany gatunku w Polsce i Europie. Universitas, 2005.

Walewski, Cyprian. Jan Łaski, reformator Kościoła. Wiadomość historyczno-bibliograficzna. Biblioteka Warszawska, 1872.

Zabłocki, Stefan. Polsko-łacińskie epicedium renesansowe na tle europejskim. Ossolineum, 1968.

Opublikowane
2022-02-25
Dział
Varia