Margaret Atwood’s Hag-Seed: Dramatic Encounters between Classic and Adaptation, Life and Art, Freedom and Imprisonment

Abstrakt

Burza: Czarci Pomiot Margaret Atwood i dramatyczne spotkania między klasykiem i adaptacją, życiem i sztuką, wolnością i uwięzieniem

Artykuł analizuje powieść Margaret Atwood Burza: Czarci Pomiot (2016) jako metatekstualną adaptację szekspirowskiego klasyka, Burzy. Pojęcia „adaptacja” oraz „klasyk” są zdefiniowane w celu objaśnienia relacji między dziełem Atwood a jego materiałem źródłowym. Adaptacja Burzy przygotowana przez bohaterów powieści, w której angażują się więźniowie, jest formą multimedialnego, interaktywnego teatru, a szekspirowski klasyk jest rodzajem „sacra” (Turner) o wartościach edukacyjnych i utylitarnych. Analiza historii więziennictwa Michela Foucault, oraz jego koncept „heterotopii”, a także koncept „liminalności” według Victora Turnera, są przywołane w celu analizy więźniów uczestniczących w warsztatach teatralnych jako jednostek liminalnych w rytuale przejścia w heterotopijnej przestrzeni więzienia.