Nauka pisania w języku obcym a stymulowanie rozwoju kompetencji lingwistycznych: gramatycznych i leksykalnych

Abstrakt

W artykule przedstawiono alternatywny sposób pracy nad umiejętnością pisania w języku obcym, ukierunkowany nie tylko na czynne przyswojenie wzorców tekstowych właściwych dla danej społeczności językowo-kulturowej oraz uaktywnianie struktur językowych (gramatycznych, leksykalnych), ale także na doskonalenie kompetencji lingwistycznej. Punkt wyjścia stanowiło założenie, że analiza tekstów pisanych w języku obcym pozwala rozpoznać problemy ich autorów z przyswojeniem systemu leksykalnego i gramatycznego danego języka, nie tylko niepoprawne stosowanie struktur i form gramatycznych (co świadczy o ich nieopanowaniu), ale i brak w tekstach konstrukcji i form, którymi uczący powinien już posługiwać się (np. braki w zasobie słownictwa, zbyt proste konstrukcje składniowe). Tym samym funkcja diagnostyczna pisania w zakresie kompetencji lingwistycznej może być wykorzystywana na bieżąco w ciągu procesu dydaktycznego i służyć stymulowaniu rozwoju tej kompetencji poprzez zindywidualizowane, zaspokajające rzeczywiste potrzeby uczących się ćwiczenia, a jednocześnie przekładać się na sprawność pisania.