Narrative Multivocality and Iconicity in Contemporary Fiction in English

Grzegorz Maziarczyk

Grzegorz Maziarczyk The John Paul II Catholic University of Lublin, Faculty of Humanities

Keywords: narrative multivocality; iconicity; narration; contemporary fiction in English

Abstract

[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish]

Wielogłosowość narracyjna i ikoniczność we współczesnej prozie anglojęzycznej

Celem artykułu jest wykazanie, że wielogłosowe struktury narracyjne występujące we współczesnej prozie anglojęzycznej wykazują cechy struktur ikonicznych, tzn. takich, w których forma znaku odzwierciedla jego znaczenie. W zależności do tego, kto jest adresatem narracji, wyróżnić można trzy podstawowe formy konstrukcji tekstu polifonicznego, w którym na tym samym poziomie diegetycznym występuje więcej niż jeden narrator. W powieściach takich jak Talking It Over Juliana Barnesa czy Small Island Andrei Levy grupa narratorów mówi „obok siebie” i każdy z nich kieruje swą wypowiedź za pośrednictwem przywołanego w tekście adresata narracji do czytelnika. Z kolei w Contre-jour Gabriela Jospipovici i Hopeful Monsters Nicholasa Mosleya pojawiają się pary narratorów zwracających się do siebie nawzajem. Ostatnia z omawianych powieści, Maps Nuruddina Farah, jest przykładem tekstu, w którym wszystkie pozornie różne głosy, używające narracji pierwszo- , drugo-, i trzecioosobowej, należą do tej samej postaci, która jest jednocześnie nadawcą i odbiorcą w akcie komunikacji przedstawionym w tekście. W każdym z omawianych tekstów struktura narracyjna okazuje się być ikonicznym odzwierciedleniem jego głównych motywów, takich jak np. współistnienie wielu wersji tych samych wydarzeń i wynikających z tego skomplikowanych relacji międzyludzkich (Talking It Over), brak komunikacji między matką i córką (Contre-jour) czy też problem rozszczepienia jaźni (Maps).

References

Barnes, J. Talking It Over. 1991. London: Picador, 1992.

Cobham, R. “Misgendering the Nation: African Nationalist Fictions and Nuruddin Farah’s Maps.” Nationalisms and Sexualities. Ed. A. Parker et al. London: Routledge, 1992. 42-59.

Farah, N. Maps. London: Picador, 1986.

Fischer, O. and M. Nänny. “Introduction: Iconicity and Nature.” European Journal of English Studies 5.1 (2001): 3-16

Fludernik, M. “Second-Person Narrative as a Test Case for Narratology: The Limits of Realism.” Style 28.3 (1994): 444-479.

“Iconicity.” Iconicity in Language and Literature. University of Amsterdam and University of Zurich, http://home.hum.uva.nl/iconicity (1st November 2006).

Johansen, J. D. “Iconicity in Literature.” Semiotica 110.1/2 (1996): 37-55.

Josipovici, G. Contre-jour: A Triptych after Pierre Bonnard. Manchester: Carcanet, 1986.

Levy, A. Small Island. London: Headline, 2004.

Mosley, N. Hopeful Monsters. London: Secker & Warburg, 1990.

Nünning, A. “‘But why will you say that I am mad?’ On the Theory, History, and Signals of Unreliable Narration in British Fiction.” Arbeiten aus Anglistik und Amerikanistik 22 (1997): 83-105.

Phillips, M. “Roots Manoeuvre.” Rev. of Small Island by Andrea Levy. The Guardian. 14 February 2004. Guardian Unlimited Books. http://books.guardian.co.uk/review/story/0,,1146440, 00.html (20th November 2006).

Wright, D. “Fabling the Feminine in Nuruddin Farah’s Novels.” Essays on African Writing. 1. A Re-evaluation. Ed. A. Gurnah. London: Heinemann, 1993. 70-87.