The Authenticity of the Corpus Theognideum throughout the History of its Transmission: Manuscripts and the First Printed Critical Editions
Abstract
Corpus Theognideum constitutes the largest anthology of poetry composed in the archaic or classical period as well as the only elegiac text that has been transmitted by medieval manuscripts. Nevertheless, the form in which we know this collection is provided an important basis for the discussion about its authenticity. The present article is the result of the examination of the problem both about the history of disputes concerning that subject, and about the reception of the Theognidean poems, traced in Byzantine, early modern and modern period. Special focus has been given to the manuscript tradition, e.g. the most ancient codex Paris suppl. gr. 388 and Vaticanus, gr. 915, which bears witness to the popularity of the Theognidean elegies in the Byzantine age. The very raising of the subject in the form presented above was inspired by Hans-Georg Gadamer’s hermeneutic method: based on this methodological proposal, the author sought to understand the evidence of the past in the proper historical context and to revise some dogmatic interpretations of other researchers; in this manner the author notes that the transmission of Corpus Theognideum is not really a solid foundation on which to build an argument about the falseness of the whole collection.
References
Barthes, Roland. „Śmierć autora”. Przełożył Michał Paweł Markowski. Teksty Drugie 1-2(1999): 247-251.
Bartol, Krystyna. „Elegia okresu archaicznego”. W Literatura Grecji Starożytnej, red. Henryk Podbielski, t. I, 323-350. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 2005.
Bowie, Ewan. „An Early Chapter in the History of the Theognidea”. W Approaches to Archaic Poetry, red. Xavier Riu, Jaume Pòrtulas, 121-146. Messina: Dipartimento di Scienze dell’ Antichità, 2012.
Bravo, Benedetto. „Krytyka tekstu”. W Vademecum historyka Starożytnej Grecji i Rzymu, red. Ewa Wipszycka. T. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982.
Brusuelas, James. „5265. Theognis, Elegies 1117–40”. W The Oxyrhynchus Papyri, edited by James Brusuelas, Chiara Meccariello, t. LXXXI, 47-51. London: Egypt Exploration Society, 2016.
Carrière, Jean. „Introduction à Théognis”. Pallas 18(1971): 3-30.
Carrière, Jean. „Nouvelles remarques sur l’époque et sur le texte de Théognis”. Revue des Études Grecques 67(1954): 39-68.
Carrière, Jean. Theognis de Mégare. Étude sur le Recueil élégiaque attribué à ce poète. Paris: Bordas, 1948.
Celenza, Christopher. Piety and Pythagoras in Renaissance Florence: The Symbolum Nesianum. Leiden–Boston–Köln: Brill, 2001.
Cerri, Giovanni. „Il significato di ‘sphregís’ in Teognide e la salvaguardia dell’autenticità testuale nel mondo antico”. Quaderni di Storia 33(1991): 21-40.
Colesanti, Giulio. Questioni teognidee. La genesi simposiale di un corpus di elegie. Roma: Edizioni di storia e letteratura, 2011.
Danielewicz, Jerzy, red. Antologia liryki hellenistycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2018.
Durant, Will. The Renaissance: A History of Civilization in Italy from 1304-1576 A.D. New York: Simon & Schuster, 1953.
Edelheit, Amos. Scholastic Florence: Moral Psychology in the Quattrocento. Leiden: Brill, 2014.
Eisenstein, Elizabeth L. Rewolucja Gutenberga. Przełożył Henryk Hollender. Warszawa: Prószyński i Ska, 2004.
Dynes, Wayne R. Encyclopedia of Homosexuality. T. I. New York: Garland Publishing, 2016.
Figueira, Thomas J. i Gregory Nagy, ed. Theognis of Megara. Poetry and the Polis. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1984.
Foucault, Michel. „What Is an Author?” Translated by Josué V. Harari. W Textual Strategies: Perspectives in Post-Structuralist Criticism, edited by Josué V. Harari, 141-160. Ithaca, N.Y.: Cornell, 1979.
Fryde, Edmund. Humanism and Renaissance Historiography. London: Hambledon Press, 1983.
Gadamer, Hans-Georg. „Hermeneutyka podejrzana”. Przełożył Przemysław Czapliński. Pamiętnik Literacki 83, nr 1(1992): 73.
Gadamer, Hans-Georg. „Poezja i interpretacja”. Przełożyła Małgorzata Łukasiewicz. Pamiętnik Literacki 68, nr 4(1977): 301-307.
Gadamer, Hans-Georg. „Pomiędzy fenomenologią a dialektyką – próba samokrytyki”. Przełożył Andrzej Przyłębski. W Andrzej Przyłębski, Gadamer, 248-271. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2006.
Gadamer, Hans-Georg. „Uniwersalność problemu hermeneutycznego”. Przełożył Andrzej Przyłębski. W Andrzej Przyłębski, Gadamer, 141-155. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2006.
Halliwell, Stephen. „Foreword: The Book and its Author”. W Kenneth Dover, Greek Homosexuality, VII-XXVIII. London–New York, NY: Bloomsbury, 2016.
Highbarger, Ernest L. „A New Approach to the Theognis Question”. Transactions and Proceedings of the American Philological Association 58(1927): 170-198.
Johansen, Holger Friis. „A Poem by Theognis (Thgn. 19-38), part II”. Classica Et Mediaevalia 44(1993): 5-29.
Kerr, Robert Martin. „Preface”. W Nietzsche, Friedrich. „De Theognide Megarensi. Nietzsche on Theognis of Megara. A bilingual edition” ([bmw], 2015) (dostęp: 21.12.2016, http://www.thenietzschechannel.com/works-unpub/youth/dtm-2015-kerr.pdf).
Knox, Bernard. „Theognis”. W The Cambridge History of Classical Literature, edited by Patricia Easterling, Bernard Knox, 95-105. Cambridge: Cambridge University Press, 1989.
Kotansky, Roy. „P. Berol 21220 = Theognis, Elegiae I, 917-933”. Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 96(1993): 1-5.
Kuczyńska, Alicja. „Nostalgia jako projekt. U źródeł renesansowej filozofii zgody”. Sztuka i filozofia 12(1996): 17-30.
Lear, Andrew. „The pederastic elegies and the autorship of the Theognidea”. The Classical Quarterly 61, nr 2(2011): 378-393.
Mundt, Felix. „Melanchthon und Cicero. Facetten des Eklektizismus am Beispiel der Seelenlehre”. W Der Philosoph Melanchthon, red. Frank Günter i Felix Mundt, 147-171. Berlin–Boston: de Gruyter, 2012.
Nehamas, Alexander. „What an Author Is”. The Journal of Philosophy 83, nr 11(1986): 685-691.
Percy, William A. „Byzantine Empire”. W Encyclopedia of Homosexuality, edited by Wayne R. Dynes, t. I, 180-183. New York: Garland Publishing, 2016.
Peretti, Aurelio. Teognide nella tradizione gnomologica. Pise: Librería Goliardica Editrice, 1953.
Pomian, Krzysztof. Przeszłość jako przedmiot wiedzy. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 2010.
Pontani, Filippomaria. „The World on a Fingernail: An Unknown Byzantine Map, Planudes, and Ptolemy”. Traditio 65(2010): 177-200.
Przyłębski, Andrzej. Gadamer. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2006.
Reynolds, Leighton D. i Nigel G. Wilson. Scribes and Scholars: A Guide to the Transmission of Greek and Latin Literature. Oxford: Oxford University Press, 2013.
Ricoeur, Paul. Język, tekst, interpretacja. Przełożył Piotr Graff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989.
Ronconi, Filippo. „Il Paris suppl. gr. 388 e Mosé del Brolo da Bergamo”. Italia Medioevale e umanistica 47(2006): 1-27.
Selle, Hendrik. Theognis und die Theognidea. Berlin–New York, NY: Walter de Gruyter, 2008.
Scully, Stephen. Hesiod’s Theogony: From Near Eastern Creation Myths to Paradise Lost. Oxford–New York, NY: Oxford University Press, 2015.
Schrader, Carlos. Concordantia Theognidea. Hildesheim–Zürich–New York: Olms-Weidmann, 2002.
Skarbek-Kazanecki, Jan. „Grecki symposion jako przestrzeń dyskursu filozoficznego: Ksenofanes i krytyka tradycji poetyckiej”. Tekstualia 56, nr 1(2019): 35-52.
Ševčenko, Ihor. „Some Autographs of Nicephorus Gregoras”. Zbornik radova 8(1964): 435-450.
Studemund, Wilhelm. „De Theognideorum memoria libris manu scriptis servata”. W idem. Index lectionum in Universitate litterarum Vratislaviensi. Breslau: Typis Universitatis, 1889.
Tarkow, Theodore A. „Theognis 237-254: A Reexamination”. Quaderni Urbinati di Cultura Classica 26(1977): 99-114.
Trzcionkowski, Lech. Bios – Thanatos – Bios. Semiofory orfickie z Olbii i kultura polis. Warszawa: Sub Lupa, 2013.
Uniłowski, Krzysztof. Granice nowoczesności. Proza polska i wyczerpanie modernizmu. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2006.
Vetta, Massimo. „Commento”. W Teognide, Libro Secondo. Introduzione, testo critico, traduzione e commento, ed. Massimo Vetta. Roma: Edizioni dell’Ateneo, 1980.
Welcker, Gottlieb. Theognidis Reliquiae. Francofurtum ad Moenum: Sumptibus et typis H.L. Broenneri, 1826.
Wilamowitz-Moellendorff, Ulrich von. Greek Historical Writing and Apollo: Two lectures delivered before the University of Oxford, June 3 and 4, 1908. Translated by Gilbert Murray. Chicago, IL: Ares, 1979.
Wilson, Nigel G. Scholars of Byzantium. London–Cambridge, Mass.: Duckworth/Medieval Academy of America, 1996.
Young, Douglas. „A Codicological Inventory of Theognis Manuscripts (with Some Remarks on Janus Lascaris’ Contamination and the Aldine Editio Princeps)”. Scriptorium 7, nr 1(1953): 3-36.
Young, Douglas. „ad Theognidem adiectis”. W Theognis. Ps.-Pythagoras. Ps.-Phocylides. Chares. Anonymi Aulodia. Fragmentum teliambicum, edited by Douglas Young. Lipsiae: Teubner, 1961.
Young, Douglas. „Review: Theognis. Teognide nella tradizione gnomologica by Aurelio Peretti”. Recenzja Teognide nella tradizione gnomologica Aurelio Peretti’ego. The Classical Review 5, nr 1(1955): 35-37.
Copyright (c) 2020 Roczniki Humanistyczne
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
