Tatarkova vízia zmysłu

Abstract

[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish]

Wizja sensu w tworczości Tatarki

Głównym przedmiotem zainteresowania autora jest sposób rozumienia przez Dominika Tatarkę (1913-1989) kultury, poczynając od jego pierwszych wypowiedzi z początku lat czterdziestych, poprzez sympatie komunistyczne z przełomu lat czterdziestych i pięćdziesiątych, po bezkompromisową krytykę uległości (słynny Demon zgody) i poszukiwanie nowych punktów oparcia, poza myślą polityczną. M.in. w mitach „gminy bożej", „kultury jako kultu", „czci dla przodków". Polemizując z interpretacją Tatarki przedstawioną przez Valéra Mikułę, autor szkicu analizuje zainteresowanie pisarza problematyką metafizyczną i naukową. Obie te sfery nie zadowalają Tarki w pełni. Stąd pojawia się w twórczości pisarza swoista sakralizacja kultury, jako tego co nadaje sens ludzkiemu byciu. Autorowi artykułu narzucają się w związku z tym pewne odniesienia do M. de Unamuno czy A. Camusa.