Normatywna aktywność władz RP na uchodźstwie na rzecz ochrony dziedzictwa narodowego

Abstrakt

W artykule podjęto problematykę normatywnej ochrony narodowego dziedzictwa przez władze RP na uchodźstwie w drugiej połowie XX wieku. Bazując na nieuznawanych przez rządy komunistyczne w Warszawie oraz zdecydowaną większość podmiotów międzynarodowych, a publikowanych początkowo we Francji, a później w Londynie do 1990 r. sygnowanych przez nie aktach prawnych, podjęto wysiłek przybliżenia tych działań, szczególnie w kontekście wybranych projektów oraz poziomu ich finansowania. Nie pominięto w narracji wdrożonego dekretem prezydenta Zaleskiego systemu dobrowolnych wpłat obywateli uznających jego zwierzchnictwo między innymi na rzecz polskiej kultury, jak również zmian w godle państwa będących następstwem potwierdzenia jego wielowiekowych związków z chrześcijaństwem. Pomimo stosunkowo niewielkich możliwości realnego wpływu na bieg światowych wydarzeń, włożony przez nie wysiłek organizacyjny i finansowy należy oceniać pozytywnie, mając na względzie fakt, że praktycznie wszystkie narzędzia w tym obszarze podmiotowej aktywności spoczywały po wojnie w rękach przywódców rządów komunistycznych w kraju.