Zur sozialen Problematik der Stadterneuerung

Abstract

Społeczna problematyka restrukturyzacji miast

Do niedawna planowanie miast bazowało przede wszystkim na ich rozszerzeniu. Począwszy od lat siedemdziesiątych najpierw w Anglii, a później w Radzie Europy, coraz częściej mówi się o poprawie czy restrukturyzacji miast, o sanacji już istniejącej zabudowy miejskiej, o renowacji całych dzielnic miejskich. Owa restrukturyzacja czy sanacja to procesy głębokich przemian w strukturze miast, mające aspekt nie tylko gospodarczy czy prawny, ale przede wszystkim ludzki. Przemiany te dotyczą bowiem bezpośrednio ludzi, którzy te dzielnice zamieszkują.

W celu określenia doświadczeń i reakcji ludzi zamieszkujących obszar miejski podlegający restrukturyzacji przeprowadzono na ten temat badania socjologiczne w tzw. Karmeliterviertel, w II dzielnicy Wiednia. Zrealizowano je w latach 1987/88. Objęły one następujące grupy respondentów: eksperci w dziedzinie planowania i mieszkalnictwa, właściciele domów i ich administratorzy, zakłady przemysłowe, mieszkańcy dzielnicy. Chodziło o wskazanie konkretnych przeszkód renowacji miast oraz ewentualnej gotowości do innowacji.

Większość bezpośrednio dotkniętych sanacją − co było nieoczekiwanym wynikiem tych badań − była gotowa zaakceptować restrukturyzację, jednakże po spełnieniu pewnych warunków. Dla właścicieli tym warunkiem była odpowiednio dobra cena sprzedaży domu, dla lokatorów zaś mieszkanie zastępcze.

Sanację można więc przeprowadzać pod warunkiem, że uwzględni się i przeanalizuje życzenia i oczekiwania dotychczasowych mieszkańców. Te, które są do zaakceptowania, powinny być uwzględnione w planie restrukturyzacji.