Multigenetyczność dziennikarstwa w nauce i dydaktyce
Abstrakt
Nauki o mediach funkcjonują jako autonomiczna dyscyplina naukowa od 2013 r. Ich autonomia oznacza nazwanie i opisanie przedmiotu badań oraz metodologii w stopniu umożliwiającym rozróżnienie tradycji badań fenomenologicznych (literaturoznawstwa i psychologii) oraz komunikologicznych (prasoznawstwo i socjologia). W tym kontekście wydaje się uprawnione zastosowanie terminu „multigenetyczność”. W artykule wskazano praktyczny zakres multigenetyczności na przykładzie kształcenia dziennikarskiego w uczelniach Lublina. Omówiono działanie Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej przez pryzmat aktywności sekcji badawczych, która decyduje o nowym paradygmacie dziennikarstwa. Przedstawiono także subdyscypliny i metodologię nauk o mediach. W świetle najnowszej refleksji teoriopoznawczej do subdyscyplin zalicza się m.in. historię mediów i medioznawstwa, język mediów, aksjologię, technologię, PR i marketing. Metody zaś cechuje interdyscyplinarność. W konkluzji stwierdzić można, że dyscypliny należące do tzw. otoczenia (np. historia, socjologia, politologia, ekonomia, prawo, kulturoznawstwo) obecne były u podstaw pierwszych studiów nad istotą dyscypliny nauki o mediach (w Polsce od połowy lat pięćdziesiątych XX wieku).
Bibliografia
Axer J., Autonomia uniwersytetu i innowacyjnoś, „Nauka” 2/2010.
Bronk A., Majdański S., Kłopoty z porządkowaniem nauk: perspektywa naukoznawcza, „Nauka” 1/2009.
Chyliński M., Russ-Mohl S., Dziennikarstwo, Warszawa: Polskapresse Sp. z o.o. 2008.
Goban-Klas T., Od wielo- do interdyscyplinarności, „Studia Filozoficzne” 2/1976.
Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1999.
Pisarek W. (red.), Słownik terminologii medialnej, Kraków: Universitas 2006.
Gawroński S., Polak R., Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – nowe wyzwania. Kierunki zmian w kształceniu w zakresie dziennikarstwa i komunikacji społecznej, Kraków–Rzeszów–Zamość: Wydawnictwo Konsorcjum Akademickie 2010.
Gawroński S., Kształcenie dziennikarzy w Polsce. Opinie i oczekiwania studentów, Rzeszów: Wydawnictwo Konsorcjum Akademickie, Wydawnictwo WSE w Krakowie, WSIiZ w Rzeszowie i WSZiA w Zamościu 2009.
Gawroński S., Kształcenie dziennikarzy w Polsce. Opinie i oczekiwania środowiska naukowo-dydaktycznego, Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania 2009.
Gawroński S., Wstęp [do:] S. Gawroński (red.), Studia dziennikarskie. Uwarunkowania teraźniejszości, wyzwania przyszłości, Kraków–Rzeszów–Zamość: Wydawnictwo Konsorcjum Akademickie 2011.
Hofman I., W sprawie dziennikarstwa i mediów lokalnych, [w:] S. Gawroński (red.), Studia dziennikarskie. Uwarunkowania teraźniejszości, wyzwania przyszłości, Kraków–Rzeszów–Zamość: Wydawnictwo Konsorcjum Akademickie 2011.
Hofman I., Misyjność a prowincjonalizm mediów, „Studia Medioznawcze” 4/2010.
Hofman I., Współczesne standardy i wyzwania zawodowe w opiniach dziennikarzy, [w:] B. Kosmanowa (red.)Media dawne i współczesne, t. V, Poznań: Wydawnictwo UAM 2010.
Kamiński S., Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk, Pisma wybrane, t. 4, Lublin: TN KUL 1992.
Kapuściński R., Autoportret reportera, Kraków: Znak 2003.
Krzemiński A., Czwarta władza idzie pod młotek, „Polityka” 2007, nr 28.
Makarenko V., Gazety to żyła złota, „Gazeta Wyborcza” 2007, nr 226.
Makarenko V., Jak uratować amerykańskie dziennikarstwo?, „Gazeta Wyborcza” 2009, nr 247.
Makarenko V., Gdy czytelnik już zna jutrzejsze newsy, „Gazeta Wyborcza” 2009, nr 136.
Maślanka J. (red.), Encyklopedia wiedzy o prasie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1976.
Michalczyk S., Społeczeństwo medialne, Katowice: Wydawnictwo Śląsk 2008.
Pisarek W., Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne 2008.
Poulet B., Śmierć gazet i przyszłość informacji, Wołoniec: Wydawnictwo Czarne 2011.
Such J., Klasyfikacja nauk, [w:] Z. Cackowski, J. Kmita, K. Szaniawski, P.J. Smoczyński (red.), Filozofia a nauka. Zarys encyklopedyczny, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1987.
Copyright (c) 2015 Roczniki Nauk Społecznych
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.