Newralgiczne obszary doradztwa politycznego

Mariusz Kolczyński

Mariusz Kolczyński Uniwersytet Śląski w Katowicach

Słowa kluczowe: wybory; kampanie polityczne; doradztwo polityczne; badania rynkowe; komunikowanie polityczne

Abstrakt

Pojawienie się nowej kategorii graczy na scenie politycznej, tj. zawodowych konsultantów/doradców politycznych, oraz rozwój zjawiska profesjonalnego doradztwa politycznego czy też szerzej, branży usług w zakresie kampanii politycznych ma swoje podłoże w obiektywnych wymogach racjonalnego, maksymalnie efektywnego wykorzystania zasobów (ludzkich, finansowych i technicznych), które pozostają w dyspozycji wielorakich organizacji politycznych w trakcie prowadzenia przez nie projektów kampanii politycznych w złożonym i niestabilnym środowisku politycznym. Wartym uwagi jest także fakt, iż pomimo rozwiązań przyjętych w dotychczasowej praktyce politycznej, doradcy polityczni przekształcili się w odrębną grupę zawodową, której celem jest niesienie pomocy we wszystkich działaniach realizowanych na rynku politycznym w sposób efektywny i zgodny z regułami zarządzania organizacjami politycznymi. Specjalną rolę pełnią ci konsultanci, którzy uczestniczą w procesie pozyskiwania, przetwarzania i dystrybucji informacji (czyli konsultanci w zakresie zarządzania wiedzą i komunikacją medialną)

Bibliografia

Baines P., Lynch R.: The Context, Content and Process of Political Marketing Strategy, “Journal of Political Marketing” 2005, nr 2/3.

Biskup B.: Doradca polityczny. Skuteczny komunikator czy hochsztapler?, [w:] Kryzys marketingu politycznego, red. A. Kasińska-Metryka, R. Wiszniowski, Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2013.

Biskup B.: Rozwój doradztwa politycznego w Polsce, [w:] Profesjonalizacja i mediatyzacja kampanii politycznych w Polsce, red. K. Churska-Nowak, S. Drobczyński, Poznań: Wydawnictwo Naukowe WSNHiD 2011.

Dobek-Ostrowska B.: Media masowe i aktorzy polityczni w świetle studiów nad komunikowaniem politycznym, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2004.

Esser F., Reinemann C., Fan D.: Spin Doctoring in British and German Election Campaigns, “European Journal of Communication” 2000, nr 2.

Farrell D.M., Webb P.: Political Parties as Campaign Organizations, [w:] Parties Without Partisans. Political Change in Advanced Democracies, ed. R.J. Dalton, M.P. Wattenberg, Oxford: Oxford University Press 2002.

Gibson R., Römmele A.: A Party-Centered Theory of Professionalized Campaigning, “The Harvard International Journal of Press/Politics” 2001, nr 4.

Harmel R., Janda K.: An Integrated Theory of Party Goals and Party Change, “Journal of Theoretical Politics” 1994, nr 3.

Herbut R.: Teoria i praktyka funkcjonowania partii politycznych, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2002,

Holtz-Bacha Ch.: Professionalization of Political Communication: The Case of the 1998 SPD Campaign, “Journal of Political Marketing” 2002, nr 4.

Johnson D.W.: Perspectives on Political Consulting, “Journal of Political Marketing” 2002, nr 1.

Kolczyński M.: Strategie komunikowania politycznego, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2008.

Negrine R., Mancini P., Holtz-Bacha Ch., Papathanassopoulos S. (eds.): The Professionalisation of Political Communication, Bristol-Chicago: Intellect Books 2007.

Quinn T.: Spin doctors and political news management: A rational-choice „exchange” analysis, “British Politics” 7(2012), nr 3.

Tenscher J., Mykkänen J.: Transformation in second-order campaigning: A German-Finnish comparison of campaign professionalism in the 2004 and 2009 European parliamentary elections, “Central European Journal of Communication” 6(2013), No 2(11).

Weber M.: Gospodarka i społeczeństwo, Warszawa Wydawnictwo Naukowe PWN 2002.