Filozofia Przyrody w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim

Abstrakt

Tytuł artykułu ma odzwierciedlać proces tworzenia, funkcjonowania i likwidacji Specjalizacji Filozofii Przyrody w KUL-u. W paragrafie I omówiono krótko odnowienie przez kardynała D. Merciera filozofii tomistycznej i początki nowożytnej filozofii przyrody w Katolickim Uniwersytecie Lowańskim. Paragraf II poświęcony jest procedurom tworzenia Specjalizacji Filozofia Przyrody na KUL-u. W tym celu odwołano się do protokołów z posiedzeń Rady Wydziału Filozoficznego KUL w latach 1956-1958. W tych bowiem latach utworzono interesującą nas Specjalizację. Trzeba zaznaczyć, że w materiałach archiwalnych znaleziono jedynie krótkie informacje w kilku protokołach z posiedzeń Rady Wydziału Filozoficznego KUL. Przy tym sporządzane przez różnych protokolantów informacje nieraz są trudno czytelne. W paragrafie III wyszczególnione są Katedry i Zakłady Naukowe wraz z podaniem nazwisk pierwszych ich kierowników. W paragrafie IV przedstawiono sylwetki tych wykładowców: profesorów, docentów i doktorów, którzy stanowili trzon pracowników naukowo-dydaktycznych na tworzonej Specjalizacji. Nazwiska pierwszych asystentów, którzy później zdobywali stopnie doktorów, docentów (doktorów habilitowanych) i tytuły profesorów pominięto. Wyjątek stanowi o. Jerzy Szelmeczka SJ, który objął prowadzenie ćwiczeń i wykładów z matematyki, gdy ks. dr Franciszek Jakóbczyk przeszedł na emeryturę. W paragrafie V omówiono program studiów z fizyki na Specjalizacji Filozofii Przyrody KUL, w paragrafie VI – zmiany personalne w Katedrach Fizyki i Matematyki, gdy przeszli na emeryturę doc. Wacław Staszewski i ks. dr Franciszek Jakóbczyk. Paragraf VII poświęcony jest studenckim pracowniom laboratoryjnym.

W rozważaniach końcowych (paragraf VIII) wspomniano tok studiów na Filozofii Przyrody, a więc przeciętną liczbę studentów na danym roku studiów, zdobytą przez nich wiedzę i późniejsze losy niektórych absolwentów.