Co się stało z „sola Scriptura”? Jak posłużono się Biblią w walce o święcenia prezbiteratu i episkopatu dla kobiet we Wspólnocie Anglikańskiej

Abstrakt

Autor artykułu poddaje badaniu tradycyjne znaczenie formuły sola Scriptura w Kościele anglikańskim w epoce Reformacji i konfrontuje je z dzisiejszym używaniem Biblii w procesie podejmowania decyzji w kwestiach życia kościelnego i doktryny. Próbą takiego procesu jest przyjęcie święceń kobiet do prezbiteratu i episkopatu we Wspólnocie Anglikańskiej, szczególnie zaś w Kościele Anglii.

Ponieważ wyznania chrześcijańskie są wzajemnie powiązane, decyzje podejmowane w jednym wyznaniu mają rzeczywisty wpływ na resztę chrześcijaństwa. Dowodzi tego istotowa zmiana wprowadzona do dialogu anglikańsko-rzymskokatolickiego przez jednostronne decyzje o święceniu kobiet podjęte przez anglikanów. Kwestionowane decyzje były jednak podjęte na bazie niewłaściwej hermeneutyki tekstów biblijnych i w oparciu o założenia prowadzące do niebezpiecznego skrótu myślowego. Tak oto linia argumentacji wyprowadzona z Biblii przez anglikanów pomija to, o co w rzeczywistości chodzi Kościołowi katolickiemu. Ważny dla katolików argument, że Kościół nie może zmieniać tego, co jest wolą Chrystusa, został ominięty poprzez przesunięcie tego zagadnienia z prawa Bożego do prawa ludzkiego.