Ständiger Diakonat - eine Frucht des II. Vatikanums
Abstrakt
Diakonat stały - owoc Soboru Watykanskiego II
Sobór Watykański II przywrócił sakramentalną posługę diakonów stałych, umożliwiając Kościołom lokalnym wprowadzenie jej w życie. Ten artykuł przedstawia najpierw postulaty jej przywrócenia pochodzące od kapłanów więzionych w nazistowskim obozie w Dachau izwiązane z powołaniem Hannes'a Kramera, a następnie ukazuje jej biblijną genezę i rozwój w łonie wczesnego Kościoła. Artykuł opisuje ponadto zanik diakonów stałych z powodu konfliktów pomiędzy diakonami i kapłanami. Świadomość możliwości takich konfliktów pomogła wypracować warunki przywrócenia posługi diakonów, co zostało podkreślone także przez papieża Benedykta XVI. Jego nauczanie zawiera bodźce do dalszych rozważań nad posługą (ministerium) kobiet-diakonów, która jest dyskutowana przez Międzynarodową Komisję Teologiczną.
Bibliografia
Armbruster K., Mühl M. (Red.): Bereit wozu? Geweiht für was? Zur Diskussion um den Ständigen Diakonat. Freiburg im Br.: Herder 2009.
Hentschel A.: Diakonia im Neuen Testament. Studien zur Semantik unter besonderer Berücksichtigung der Rolle von Frauen. Tübingen: Mohr Siebeck 2007.
Herrmann V., Schmidt H.: Diakonische Konturen im Neuen Testament. Heidelberg: Diakoniewisseschaft Institut 2007.
Hünermann P.: Anmerkungen zum Motu proprio „Omnium in mentem”. „Theologische Quartalschrift” 190:2010 s. 116-129.
Hornef J.: Diakonat jako święcenie trwałe. „Concilium” 4:1968 nr 1-10 s.461-467.
Kramer H.: Diakonat stały a odnowa diakonii. „Novum” 1979 nr 4-5 s.128-145.
Kramer H.: Nowy typ diakona. W: Nowy obraz Kościoła po Soborze Watykańskim II. Red. B. Lambert. Warszawa 1968 s. 110-120.
Lunglmayr B.: Der Diakonat: kirchliches Amt zweiter Klasse? Innsbruck−Wien: Tyrolia 2002.
Marczewski M.: Diakonat. Lublin: Polihymnia 2000.
Marczewski M.: Zadania pastoralne diakonów. W: Teologia pastoralna. Red. R. Kamiński. T. 1. Lublin: Atla 2 2000 s. 370-383.
Morche M.: Zur Erneuerung des Ständigen Diakonats. Ein Beitrag zur Geschichte unter besonderer Berücksichtigung der Arbeit des Internationalen Diakonatszentrums in seiner Verbindung zum Deutschen Caritasverband. Freiburg im Br.: Lambertus 1996.
Müller G. L. (Red.): Der Diakonat – Entwicklung und Perspektiven. Würzburg: Echter 2004.
Müller G. L.: Das dreistufige Weiheamt muss eine Einheit bleiben (Interview), in: „Die Tagespost”, 11.12.2001.
Müller G. L.: Priestertum und Diakonat: der Empfänger des Weihesakramentes in schöpungstheologischer und christologischer Perspektive. Freiburg: Johannes 2000.
Petrolino E.: Diakoni: zwiastuni słowa Bożego, szafarze ołtarza i miłosierdzia. Kraków: Wydawnictwo „M” 2002.
Rahner K., Vorgrimler H. (Red.): Diaconia in Christo. Über die Erneuerung des Diakonates. Freiburg−Basel−Wien: Herder 1962.
Selejdak R. (Red.): Diakonat stały: Dokumenty Soboru Watykańskiego II i Stolicy Apostolskiej: Bibliografia. Częstochowa: Kuria Metropolitalna, Tygodnik Katolicki „Niedziela” 2004.
Selejdak R.: Diakonat stały w świetle Biblii i historii Kościoła. Częstochowa: Kuria Metropolitalna, Tygodnik Katolicki „Niedziela” 2002.
Selejdak R.: Diakonat stały w świetle dokumentów Soboru Watykańskiego II posoborowego urzędu nauczycielskiego Kościoła i narodowych „Rationes institutionis diaconorum permanentium”. Warszawa: Wydawnictwo UKSW 2010.
Selejdak R.: Tożsamość, duchowość, formacja i posługa diakonów stałych. Częstochowa: Kuria Metropolitalna, Tygodnik Katolicki „Niedziela” 2003.
Selejdak R.: Zarys historyczny diakonatu stałego. Częstochowa: Tygodnik Katolicki „Niedziela” 1998.
W e i ß A.: Der Ständige Diakon. Theologisch-kanonistische und soziologische Reflexionen anhand einer Umfrage. Würzburg: Echter 1992.
Ziegert R.: Der neue Diakonat. Das freie Amt für eine missionarische Kirche – Bilanz einer französische Bewegung 1959-1977. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht 1980.
Zulehner P. M., Patzelt E.: Samariter – Prophet – Levit. Diakone im deutschsprachigen Raum. Eine empirische Studie. Ostfildern: Schwabenverlag 2003.
