Polscy psychologowie nie gęsi i swój język mają

Abstrakt

Punktem wyjścia do dyskusji na temat ewentualnej osobliwości badań naukowych prowadzonych przez psychologów w Polsce oraz kwestii publikowania przez nich prac w rodzimym języku jest otwierający niniejszy numer Roczników Psychologicznych artykuł Jerzego M. Brzezińskiego „O tym, co ważne, gdy myślimy o psychologii w Polsce”. Zgadzając się z Autorem uważam, że badania psychologiczne, w odróżnieniu od praktyki psychologicznej, mają charakter globalny, przez co mówienie tu o osobliwości polskich badań nie ma specjalnego sensu, zwłaszcza w przypadku szeroko rozumianej neuronauki. Popieram także wyrażoną przez Brzezińskiego opinię, że oprócz publikowania wyników naszych prac w czasopismach anglojęzycznych winniśmy także opracowywać książki i artykuły w języku polskim. Prezentuję jednak stanowisko, że prace te powinny mieć przede wszystkim status podręczników akademickich i artykułów poglądowych, pisanych przez psychologów z bogatym dorobkiem naukowym, nie zaś studentów czy doktorantów.