O wzajemnym uzupełnianiu się metod jakościowych i ilościowych - doświadczenia z pola badań psychologii klinicznej

Lazarus, R. (1997). Hurra for a systems approach. Journal of Health Psychology, 2, 2, 158-160.
Lewicki, A. (19784). Psychologia kliniczna w zarysie. W: A. Lewicki (red.), Psychologia kliniczna (s. 10-155). Warszawa: PWN.
Sęk, H. (2001). Wprowadzenie do psychologii klinicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Sęk, H. (2002). Potoczna wiedza o stresie a naukowe koncepcje stresu i radzenia sobie. W: I. Heszen-Niejodek (red.), Teoretyczne i kliniczne problemy radzenia sobie ze stresem (s. 1536). Poznań: Wydawnictwo Stowarzyszenie Psychologia a Architektura SPA.
Sęk, H. (2005). Psychologia kliniczna jako dziedzina badań i praktyki. W: H. Sęk (red.), Psychologia kliniczna (t. 1, s. 19-30). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Sęk, H. (2006). O znaczeniu metody eksperymentalnej w psychologii klinicznej. W: J. M. Brzeziński (red.), Psychologia. Między teorią, metodą i praktyką (s. 223-240). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Sęk, H., Kaczmarek, Ł. (2009). Żyć z godnością w zdrowiu i chorobie. Czasopismo Psychologiczne, 15,2, 7-17.
Słysz, A. (2008). Typy diagnostów. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Somerfield, M. R. (1997). The utility of systems models of stress and coping for applied research. Journal of Health Psychology, 2, 2, 133-152.
Wallen, R. W. (1964). Psychologia kliniczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Wrześniewski, K. (2000). Style i strategie radzenia sobie ze stresem. Problemy pomiaru. W: I. Heszen-Niejodek, Z. Ratajczak (red.), Człowiek w sytuacji stresu (s. 44-64). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Zeigarnik, B. W. (1983). Podstawy patopsychologii klinicznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.