Party elites vs. the other candidates in Public Radio’s free election broadcasts

Agnieszka Łukasik-Turecka

doi:10.18290/rns.2015.7(43).3-6

Agnieszka Łukasik-Turecka Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Nauk Społecznych

DOI: https://doi.org/10.18290/rns.2015.7(43).3-6

Słowa kluczowe: audytywna reklama wyborcza; wybory do Parlamentu Europejskiego 2014 r.; Radio Lublin S.A.

Abstrakt

Elity partyjne w porównaniu z innymi kandydatami w darmowych transmisjach wyborczych w radiu publicznym

Celem artykułu było ukazanie, w jaki sposób uprawnione komitety wyborcze, które wystawiły swoje listy na Lubelszczyźnie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2014 r., wykorzystały przyznany im czas antenowy w lubelskiej rozgłośni Polskiego Radia i jakie było kryterium podziału czasu między poszczególnych kandydatów. Badano, czy komitety preferowały elity partyjne, przyznając im gros czasu antenowego, czy też przyznany czas dzielono proporcjonalnie między wszystkich kandydatów.

Wyniki badań nie wskazały jednoznacznie na faworyzowanie elit partyjnych kosztem pozostałych kandydatów. Wyraźnie widać to jedynie w przypadku KKW Europa Plus Twój Ruch. W przypadku dwóch komitetów wyborczych, KW Prawo i Sprawiedliwość i KW Polskie Stronnictwo Ludowe liderzy występowali dwukrotnie częściej w każdej audycji w porównaniu z innymi kandydatami, rozpoczynając audycję i ją kończąc, niemniej jednak pozostały czas rozdano proporcjonalnie między pozostałymi kandydatami.

Cztery komitety wyborcze: KW Nowa Prawica Janusza Korwin-Mikkego, KW Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro, KWW Ruch Narodowy i KW Demokracja Bezpośrednia przyznany czas antenowy zdecydowały się przeznaczyć wyłącznie lub prawie wyłącznie na wypowiedzi lidera ugrupowania bądź przedstawiciela wypowiadającego się w imieniu wszystkich czy też lektora, jednak w każdym z tych przypadków osoba wypowiadająca nie przedstawiała się i nie reklamowała własnej kandydatury, co należy traktować jako promocję całej listy, nie tylko jej lidera. W pozostałych przypadkach emitowano materiały osób, które na czas dostarczyły własne materiały.

Bibliografia

Jędrzejewski S., Radio renesans. Od monopolu do konkurencji, Warszawa: Wydawnictwo ATK 1997.

Kolczyński M., Strategie komunikowania politycznego, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego 2007.

Łukasik-Turecka A., Audytywna reklama wyborcza – przeżytek czy konieczność, “Zeszyty Prasoznawcze” 2015, vol. 58, No. 1 (221), pp.167-175.

Łukasik-Turecka A., Audytywna reklama wyborcza jako narzędzie komunikowania politycznego, [in:] M. Podkowińska (ed.), Komunikacja społeczna – tendencje, problemy, wyzwania, Warszawa: Wydawnictwo SGGW 2014, pp. 31-40.

Łukasik-Turecka A., Radiowa reklama wyborcza – polecać czy odradzać (uwagi politologa), “Roczniki Nauk Społecznych” 6 (42) 2014, No. 1, pp. 95-109.

Łukasik-Turecka A., Radiowa reklama wyborcza w nieodpłatnych audycjach wyborczych radia publicznego, [in:] R. Wiszniowski, A. Kasińska-Metryka (eds.), Marketing polityczny w gorsecie mediów, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2014, pp. 153-165.

Łukasik-Turecka A., Stosunek elektoratu do radiowych reklam wyborczych, “Preferencje Polityczne” 2014, No. 8, pp. 51-60.