Praktyki religijne jako przejaw żywotności religijnej w diecezji lubelskiej

Abstrakt

Najbardziej widocznym i zarazem najłatwiejszym do obserwacji przejawem żywotności religijnej są praktyki religijne. Od dawna stanowiły one ulubiony przedmiot badań socjograficznych, a w ostatnich latach stały się także obiektem obserwacji statystycznej instytucji kościelnych. Od 1979 r. pod patronatem władz kościelnych przeprowadzane są liczenia wiernych obecnych na mszy św. w ostatnią niedzielę listopada we wszystkich kościołach parafialnych i ośrodkach duszpasterskich w całej Polsce. Pozwala to na ustalenie tzw. wskaźnika dominicantes, który wyraża proporcję między liczbą obecnych na mszy św. w przeciętną niedzielę roku, a liczbą zobowiązanych do tego uczestnictwa¹· Wskaźnik ten ma wartość tylko ogólnie informującą, ponieważ uwzględnia jedynie aspekt ilościowy praktyk. Pomijanie strony jakościowej praktyk zawęża możliwości Interpretacyjne, np. uniemożliwia określenie typu tej religijności ozy jej przemian. Niemniej jednak systematyczne prowadzenie takich badań w skali ogólnopolskiej ma dużą wartość poznawczą.