Religijny wymiar miłości na przykładzie baletu Bhakti Maurice’a Béjarta

  • Agnieszka Narewska Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Wydział Polonistyki
Słowa kluczowe: balet; bhakti; Béjart Maurice; filozofia; Indie; miłość

Abstrakt

Maurice Béjart (1927-2007) był jednym z najsłynniejszych choreografów XX wieku, który traktował balet jako sztukę nowoczesną, aktualną, która jest w stanie skłonić współczesnego człowieka do refleksji nad otaczającym go światem. Wypracował on własny styl choreograficzny, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka, dzięki któremu prezentował widzom niebanalne balety o głębokiej, filozoficznej treści. Jako człowiek szeroko wykształcony, wrażliwy, inspiracji dla swoich dzieł często szukał w kulturze Wschodu, w mądrości Starożytnych Indii. Dowodem na to jest spektakl Bhakti z 1968 r., w którym Béjart za pomocą tańca przedstawił tytułowe zagadnienie, będące określeniem szczególnej formy miłości i przywiązania do boga, odmiany wyjątkowej pobożności i religijności. Analiza i interpretacja tego baletu pozwala nie tylko na zapoznanie się z fascynującą i bogatą kulturą Indii, lecz także prowokuje człowieka z cywilizacji zachodniej do nowego spojrzenia na fundamentalne wartości i ideały.

Bibliografia

Anderson Jack: Ballet and Modern Dance: A Concise History. Princeton: Dance Horizons 1992.

Béjart by Béjart. Red. Colette Masson, Jean-Louis Rousseau, Pierre Faucheux. New York: Congdon & Lattes 1980.

Béjart Maurice: Przedmowa do książki Rogera Garaudy Taniec życia. W: Włodzimierz Toma¬szewski. Człowiek tańczący. Warszawa: WSiP 1991.

Berski Jan: Kolokwia baletowe. Bydgoszcz: Pomorze 1988.

Bhagawadgita czyli Pieśń Pana. Oprac. Joanna Sachse. Wrocław: Ossolineum1988.

Brockington John L.: Święta nić hinduizmu. Hinduizm w jego ciągłości i różnorodności. Przeł. Józef Marzęcki. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX 1990.

Ellinger Herbert: Hinduizm. Przeł. Grzegorz Sowinski. Kraków: Znak 1997.

Flood Gavin: Hinduizm. Wprowadzenie. Przeł. Małgorzata Ruchel. Kraków: Wydawnictwo UJ 2008.

Klimczyk Wojciech: Wizjonerzy ciała. Kraków: Ha!art 2010.

Kopaliński Władysław: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wy¬daw¬niczy 2000.

Krishna Dharma: Mahabharata. Przeł. Iwona Szuwalska. Wrocław: Mayapur 2003.

Marczyński Jacek: Maurice Béjart nie lubił czekoladek. W: Tenże. Dziesięciu tańczących face¬tów. Warszawa: Axis Mundi 2014.

Narayan R.K.: Ramajana. Przeł. Kalina Wojciechowska. Warszawa: Książka i Wiedza 1984.

Szymajda Joanna: Estetyka tańca współczesnego w Europie po roku 1990. Kraków: Księgarnia Akademicka 2013.

Szyszko-Bohusz Andrzej: Hinduizm, buddyzm, islam. Wrocław: Ossolineum 1990.

Tokarczyk Andrzej: Hinduizm. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1986.

Tokarski Stanisław: Jogini i wspólnoty. Nowoczesna recepcja hinduizmu. Wrocław: PAN 1987.

Turska Irena: Materiały do nauczania historii tańca. Warszawa: Warexpo 1976.

Opublikowane
2020-01-03
Dział
Materiały i sprawozdania