The Sacred in the Symbols of Ukrainian Painting at the Turn of the 21st Century

Abstrakt

Sacrum w symbolice malarstwa ukraińskiego na przełomie XX i XXI wieku

Sztuka współczesna jako miara świadomości społeczeństwa staje się punktem odniesienia dla zlokalizowania granicy między sacrum a anty-sacrum – aspektem, który, działając jak lustro, staje się odbiciem rzeczywistości i tylko na pierwszy rzut oka opisuje tożsamość, ale w swej istocie nie jest prawdziwy. Poprzez klucz semantyczny zawarty w symbolice lustra i odbicia, w poznaniu prawdziwego obrazu, od boskiej pustki do świętej pełni, następuje dialog współczesnych artystów ukraińskich z Kazimierzem Malewiczem. Najdobitniejszym przykładem tego dialogu są prace ukraińskich klasyków Ołeksandra Dubowyka, Ołeksandra Roitburda i Ołeksandra Kłymenki. W tej drodze artystom pomaga dziedzictwo ukraińskiego etnosu, które harmonijnie łączy pamięć kultury trypolskiej, symbole narodowe, tradycje malarstwa ikonowego, szkołę Mychajły Bojczuka i wiele innych. Prezentowany artykuł skupia się na sacrum w symbolice współczesnego malarstwa ukraińskiego, które wchłania najbardziej charakterystyczne znaki, kody i szyfry poprzednich stuleci, przenosząc duchowość w XXI wiek. Transformacja symboli religijnych na współczesne, a w konsekwencji budowanie dyskursu z kulturą masową, tworzą nowy kod kulturowy. Semantyka kultury masowej dostarcza materiału wizualnego, który tworzy sakralność XXI wieku, istniejącą na granicy tego, co materialne i duchowe – jako odbicie mitu. Dzieła sztuki Niny Muraszkiny, Andrija Tsoya i Mykyty Tsoya są tego dobitnym przykładem. Sacrum, w którym skupia się tajemnica prawdziwego życia, sprawia, że myślenie jest czymś realnym, dostarczając narzędzia do rozwiązania współczesnego problemu indywidualności, wolności i istnienia.