Polityczna geneza polskiej doktryny ius gentium

Abstrakt

Przedruk rozdziałów 4–5 książki Średniowieczna polska nauka o prawach narodów: Ius gentium Stanisława Wielgusa (Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998), s. 55–101. Zachowano oryginalną numerację rozdziałów i sekcji, zmianie uległa numeracja przypisów. Przedruk za zgodą Autora.

Zbierając w kilku zdaniach osiągnięcia średniowiecznych twórców polskiej szkoły prawa narodów, należy podkreślić, że wykorzystując zastaną tradycję prawniczą i filozoficzno-teologiczną, a także intelektualne zaplecze Krakowskiego Uniwersytetu oraz własny geniusz, potrafili oni stworzyć spójny i wszechstronny system prawa międzynarodowego. System tak nowoczesny, mądry, tolerancyjny i uniwersalny, że nadawał się do zastosowania nie tylko przy rozwiązywaniu bolesnych problemów, zrodzonych wskutek długotrwałego sporu polsko-krzyżackiego, ale także globalnych problemów ówczesnego chrześcijańskiego świata, konfrontowanego ze światem niechrześcijańskim. Co więcej, system ten, bazujący na odwiecznych zasadach prawa Bożego i naturalnego, uwzględniający ewangeliczne prawo miłości, wiążący nierozłącznie prawo z moralnością i sprawiedliwość z prawdą, jest aktualny także dziś, i nadawałby się z pewnością do rozwiązywania ogromnych problemów współczesnego świata.