Saula Smilansky’ego kłopoty z moralnością modlitwy prośby. Kilka uwag krytycznych

  • Mateusz Przanowski Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Wydział Teologii
Słowa kluczowe: Opatrzność; modlitwa prośby; dopust Boży; zasada podwójnego skutku

Abstrakt

W niniejszym tekście próbuję krytycznie przeanalizować artykuł Saula Smilansky’ego o modlitwie prośby z punktu widzenia filozofii i teologii tomistycznej. Najbardziej kontrowersyjne wydają mi się następujące elementy: 1. Odmowa zastosowania zasady podwójnego skutku do jednego z opisanych w artykule przypadków. Uważam, że ta odmowa jest zakorzeniona w wątpliwym rozumieniu prawa do obrony samego siebie; 2. Niedocenienie roli sprawiedliwej kary w rządach Opatrzności; 3. Nieznajomość albo niechęć do wprowadzenia pojęcia „dopustu Bożego”; 4. Nie do końca trafne psychologiczne spostrzeżenia dotyczące ludzki modlących się do Boga o pomoc w skrajnie trudnych okolicznościach. Najogólniej rzecz ujmując, większość problemów poruszana przez Smilansky’ego tylko akcydentalnie dotyczy zagadnienia sensowności modlitwy prośby. Powstanie tych problemów wiąże się raczej z takimi a nie innymi rozwiązaniami problemów moralnych niż z modlitwą prośby jako taką.

Bibliografia

Sancti Thomae Aquinatis Opera omnia iussu impensaque Leonis XIII P.M. edita, t. 4–5: Pars prima Summae theologiae (Romae: Ex Typographia Polyglotta S. C. de Propaganda Fide, 1888–1889).

Smilansky, Saul. „O wątpliwej wartości moralnej pewnych rozpowszechnionych form modlitwy”, przeł. Marcin Iwanicki. Roczniki Filozoficzne 63 (2016), 1: 7–16. DOI: 10.18290/ rf.2016.64.1-1.

Opublikowane
2020-06-15
Dział
Artykuły