Michel Houellebecq — ostatni egzystencjalista?

  • Jacek Jarocki Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Filozofii
Słowa kluczowe: Michel Houellebecq; egzystencjalizm; filozofia literatury; proza francuska; pesymizm

Abstrakt

Michel Houellebecq to pisarz francuski, autor sześciu powieści, a także poeta, reżyser oraz muzyk. Jego literaturę najczęściej traktuje się jako bezkompromisową krytykę współczesnego społeczeństwa, zwłaszcza takich zjawisk, jak konsumpcjonizm czy seksualizacja kultury. W niniejszym artykule zamierzam wykazać, że powieści Houellebecqa współdzielą myśl, która jest charakterystyczna dla filozofii egzystencjalnej. Opierając się nie tylko na epice, ale również na poezji, esejach i wywiadach Houellebecqa, staram się dowieść, że rozważany przezeń problem — tzw. problem egzystencji — dotyczy relacji między subiektywną jednostką a obiektywną, rozumianą w kategoriach naukowych rzeczywistością, bohaterowie jego powieści natomiast to przedstawiciele możliwych odpowiedzi na pojawiające się tu napięcie. Jeżeli uznać, że ów problem stanowi kluczową cechę egzystencjalizmu, a — jak staram się wykazać — tak właśnie jest, to zasadne staje się nazwanie Houellebecqa prawdopodobnie ostatnim wpływowym przedstawicielem tego nurtu.

Bibliografia

Aho, Kevin. 2014. Existentialism: An Introduction. Cambridge: Polity Press.

Bielik-Robson, Agata. 2008. „Houellebecq, albo skarga seksualnego proletariusza”. W: taż. Romantyzm, niedokończony projekt. Eseje, 195–204. Kraków: Universitas.

Camus, Albert; 1971. „Mit Syzyfa”. w: tenże. Eseje. Tłum. Joanna Guze, 189–209. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Cataluccio, Francesco, i Jerzy Illg (red.). 1991. Gombrowicz filozof. Tłum. Katarzyna Bielas, Bogdan Baran, Maciej Broński, Wiktoria Krzemień. Kraków: Znak.

Cioran, Emil. 1995. Zły demiurg. Tłum. Ireneusz Kania. Kraków: Oficyna Literacka.

Cioran, Emil. 1996. O niedogodności narodzin. Tłum. Ireneusz Kania. Kraków: Oficyna Literacka.

Cottingham, John. 2014. Philosophy of Religion: Towards a More Humane Approach. Cambridge: Cambridge University Press.

Demonpion, Denis. 2009. Michel Houellebecq. Tłum. Magdalena Kowalska i Anastazja Dwulit. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Houellebecq, Michel. 2003. Cząstki elementarne. Tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska. Warszawa: W.A.B.

Houellebecq, Michel. 2004a. „Opisać chaos. Rozmowa z Michelem Houellebecquiem”. Tłum. Julian Kutyła. Krytyka Polityczna nr 6: 256–258.

Houellebecq, Michel. 2004b. Platforma. Tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska. Warszawa: WAB.

Houellebecq, Michel. 2005. Poszerzenie pola walki. Tłum. Ewa Wieleżyńska. Warszawa: W.A.B.

Houellebecq, Michel. 2006. Możliwość wyspy. Tłum. Ewa Wieleżyńska. Warszawa: W.A.B.

Houellebecq, Michel. 2008a. „Jestem zwolennikiem rozkoszy dla wszystkich (wywiad z Michelem Houellebecqiem)”. Dziennik nr 138 (14.06.2008): 12–14.

Houellebecq, Michel. 2008b. Rester Vivant et Autres Textes. Paris: Editions 84.

Houellebecq, Michel. 2011. Mapa i terytorium. Tłum. Beata Geppert. Warszawa: W.A.B.

Houellebecq, Michel. 2015a. Uległość. Tłum. Beata Geppert. Warszawa: W.A.B.

Houellebecq, Michel. 2015b. „Wyglądam na Kasandrę? (wywiad z Michelem Houellebecqiem)”. Forum nr 2 (2531): 66–69.

Houellebecq, Michel. 2016. Interwencje 2. Tłum. Beata Geppert. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Houellebecq, Michel, i Bernard-Henri Lévi. 2008. Wrogowie publiczni. Tłum. Marek J. Mosakowski. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.

Kaczorowski, Aleksander. 2005. „Parodia Casanovy”. Polityka nr 35 (2519): 66–67.

Kant, Immanuel. 2005. Metafizyka moralności. Tłum. Ewa Nowak. Warszawa: PWN.

Ligotti, Thomas. 2010. The Conspiracy Against the Human Race. New York: Hippocampus Press.

Macquarrie, John. 1971. Existentialism. Harmondsworth: Penguin Books.

Michalski, Cezary. 2004. „Rewolta nieudacznika w świecie zadekretowanego happy endu”. Krytyka Polityczna 6: 228–239.

Nagel, Thomas. 2008. „Secular Philosophy and the Religious Temperament”. w: tenże, Secular Philosophy and the Religious Temperament. Essays 2002–2008, 3–17. Oxford: Oxford University Press.

Pascal, Blaise. 2008. Myśli. Tłum. Tadeusz Boy-Żeleński. Warszawa: Hachette.

Pietrzak, Wit. 2012. „Negatywna różnica Michela Houellebecqa”. Fragile nr 3 (17): 23–27.

Sartre, Jean-Paul. 1998. Egzystencjalizm jest humanizmem. Tłum. Krystyna Szeżyńska-Maćkowiak i Janusz Krajewski. Warszawa: Muza.

Scheler, Max. 1994. „Śmierć i dalsze życie”. W: tenże. Cierpienie, śmierć i dalsze życie. Pisma wybrane. Tłum. Adam Węgrzecki, 67–130. Warszawa: PWN.

Scherer, Georg. 2008. Filozofia śmierci. Od Anaksymandra do Adorno. Tłum. Wiesław Szymona. Kraków: WAM.

Serafinowicz, Rafał. 2009. „Michel Houellebecq, czyli nihilistyczny apologeta chrześcijaństwa”. Fronda nr 50: 144–155.

Wasilewski, Andrzej. 2012. „Świat jest cierpieniem. Poezja Houellebecqa”. eleWator nr 2: 137–144.

Wolniewicz, Bogusław. 2003. „O tzw. Bioetyce”. W: tenże. Filozofia i wartości III, 149–164. Warszawa: WFiS UW.

Zapffe, Peter. 2013. „Ostatni Mesjasz”. Tłum. Andrzej Konrad Trzeciak. Analiza i Egzystencja 21 (1): 5–19.

Opublikowane
2020-06-12
Dział
Artykuły