Tragedia i sceptycyzm

Słowa kluczowe: tragedia, sceptycyzm, hermeneutyka, niezakorzenienie

Abstrakt

Najbardziej rozpowszechniona interpretacja sytuacji tragicznej odwołuje się do pozytywnego konfliktu sił lub wartości. W artykule badamy inną możliwość: skupienie się na uwikłanym w tragedię akcie negatywnym, czyli odżegnaniu się bohatera tragicznego od istotnych dóbr i więzi, sprawiającym, że od początku żyje on w zawężonym świecie, w którym nie da się ani wybrać dobra, ani ocalić samego siebie. Odróżnienie pozytywnego i negatywnego aspektu sytuacji tragicznej zestawiamy z odróżnieniem dwóch warstw tragedii. Pierwsza obejmuje obiektywne nieszczęście i strategie oporu ofiary, druga obejmuje nową interakcję między podmiotem i rzeczywistością zmienioną przez jego opór. Ta nowa interakcja powiększa nieszczęście i jest źródłem tragicznej winy. Pomiędzy obiema warstwami występuje dynamiczna wymiana treści, podobnie jak między negatywnym i pozytywnym aspektem tragedii. Akt negatywny (odrzucenie wartości i więzi) oraz pozytywny (konflikt wartości, racji, roszczeń) są wzajemnie uwikłane. Interpretacja tragedii wymaga śledzenia obu kierunków ich interakcji. Właściwe jest, by hermeneutyka filozoficzna zaczynała od aktu negatywnego, ponieważ pokazuje on zanurzenie tragedii w strukturze egzystencji. Nie usuwa to jednak potrzeby innej hermeneutyki, rozpoczynającej od doświadczenia tragicznego. Staraliśmy się pokazać tę możliwość, odwołując się do filozofii Lwa Szestowa.

Bibliografia

Adamczewski, Zygmunt. 1969. Tragiczny protest. Warszawa: PIW.

Billings, Joshua Henry. 2011. The theory of tragedy in Germany around 1800: a genealogy of the tragic. PhD dissertation, Merton College.

Cavell, Stanley. 2003. Disowning Knowledge in Seven Plays of Shakespeare. Cambridge: Cambridge University Press.

Critchley, Simon. 2019. Tragedy, the Greeks and Us. New York: Pantheon Books.

Habermas, Jürgen. 2005. Faktyczność i zobowiązanie. Teoria dyskursu wobec zagadnień prawa i demokratycznego państwa prawnego. Przełożyli Adam Romaniuk i Robert Marszałek. Warszawa: Scholar.

Hühn, Lore, i Philipp Schwab. 2011. Die Philosophie des Tragischen: Schopenhauer — Schelling — Nietzsche. Berlin: De Gruyter.

Menke, Christopher. 2005. Die Gegenwart der Tragödie. Versuch über Urteil und Spiel. Frankfurt am Main: Suhrkamp.

Nietzsche, Fryderyk. 1907. O pochodzeniu tragedii z ducha muzyki. Tłum. Leopold Staff. Warszawa: Nakładem Mortkowicza. Również jako Nietzsche, Fryderyk. 2011. Narodziny tragedii albo Grecy i pesymizm. Tłum. Bogdan Baran. Warszawa: Aletheia.

Nussbaum, Martha. 1986. The Fragility of Goodness. Luck and Ethics in Greek Tragedy and Philosophy, Cambridge: Cambridge University Press.

Sartre, Jean-Paul. 1998. Egzystencjalizm jest humanizmem. Przełożyli Krystyna Szeżyńska- Maćkowiak i Janusz Krajewski. Warszawa: Muza.

Sartre, Jean-Paul. 2007. Byt i nicość. Przełożyli Jan Kiełbasa, Piotr Mróz, Rafał Abramciów, Remigiusz Ryziński i Paulina Małochleb. Kraków: Zielona Sowa.

Scheler, Max. 1976. „O zjawisku tragiczności”. Tłum. Roman Ingarden. W: Arystoteles, David Hume, Max Scheler. O tragedii i tragiczności. Opracował Władysław Tatarkiewicz. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Scheler, Max. 2003. „O wstydzie i poczuciu wstydu”. Tłum.a Marzena Świtalska. W: Wstyd i nagość, red. Marian Grabowski, Toruń: Wydawnictwo UMK.

Szestow, Lew. 1983. Apoteoza niezakorzenienia. Próba myślenia dogmatycznego. Przełożyli Nina Karsov i Szymon Szechter. Warszawa: Kontra.

Szestow, Lew. 1987. Filozofia tragedii. Dostojewski i Nietzsche. Tłum. Cezary Wodziński. Warszawa: Czytelnik.

Szestow, Lew. 1995. Sola fide. Tylko przez wiarę. Tłum. Cezary Wodziński. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Szondi, Péter. 2020. Esej o tragiczności. Tłum. Tadeusz Zatorski. Warszawa: Fundacja Augusta Hrabiego Cieszkowskiego.

Unamuno, Miguel. 1984. O poczuciu tragiczności życia wśród ludzi i wśród narodów. Tłum. Henryk Woźniakowski. Kraków/Wrocław: Wydawnictwo Literackie.

Walicki, Andrzej. 2005. Zarys myśli rosyjskiej. Od oświecenia do renesansu religijno- filozoficznego. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Weil, Simon. 1961. „Zakorzenienie”. W: Zakorzenienie i inne fragmenty. Wybór pism. Tłum. Andrzej Wielowieyski. Kraków: Znak.

Opublikowane
2021-12-06
Dział
Artykuły