Ustanowienie stosunków dyplomatycznych między odrodzoną Rzeczpospolitą Polską a Stolicą Apostolską

Abstrakt

W procesie nawiązania relacji dyplomatycznych między odrodzoną Rzeczpospolitą Polską a Stolicą Apostolską ukazane są starania metropolity warszawskiego i członka Rady Regencyjnej abpa Aleksandra Kakowskiego o przysłanie do Królestwa Polskiego przedstawiciela dyplomatycznego Stolicy Apostolskiej, aby pomógł biskupom polskim w odbudowie zniszczonych struktur kościelnych i życia religijnego wiernych. Papież Benedykt XV, odpowiadając na prośby biskupów polskich 25 maja 1918 r., mianował prefekta Biblioteki Watykańskiej, prałata Achillesa Rattiego, wizytatorem apostolskim dla metropolii warszawskiej, którego jurysdykcję wkrótce rozszerzył na całe dawne terytorium carów rosyjskich. Chociaż misja wizytatora apostolskiego miała charakter religijny, to jednak po odzyskaniu niepodległości przez Polskę Ratti wchodził w relacje z polskimi władzami państwowymi. Przyspieszył formalne uznanie Polski przez Stolicę Apostolską i papież Benedykt XV, 6 czerwca 1919 r., mianował go nuncjuszem apostolskim w Polsce. Wręczenie listów uwierzytelniających Naczelnikowi Państwa Józefowi Piłsudskiemu nastąpiło 19 lipca 1919 r.