Polskie piesze pielgrzymki z Essen do Neviges w latach 1981-2005

Abstrakt

W polskiej obyczajowości piesze pielgrzymki do sanktuariów maryjnych są charakterystycznym znakiem religijności. Jednym z przykładów nawiązania do tej wielowiekowej polskiej obrzędowości jest inicjatywa rozpoczęta w 1981 r. w środowisku polskiej młodzieży skupionej przy Polskiej Misji Katolickiej w Essen.

Podstawę źródłową artykułu stanowi dokumentacja archiwalna zgromadzona w Archiwum Głównym Ruchu Światło-Życie w Lublinie. Seria akt dotycząca tych peregrynacji obejmuje 18 teczek aktowych z lat 1981-2005.

Inicjatywa miała początkowo charakter prywatny, ale z kolejnymi latami stopniowo nabierała coraz większego rozmachu. Od 1985 r. do jej organizacji włączyło się środowisko oazowe z Carlsbergu w Nadrenii Palatynacie skupione wokół ks. Franciszka Blachnickiego. Nastąpił wówczas intensywny rozwój organizacyjny pielgrzymki. Ruch Światło-Życie przejął duchową opiekę nad pielgrzymami, których liczba rosła w kolejnych latach.

Uczestnicy pieszych peregrynacji pochodzili z wszystkich zachodnioniemieckich landów. Przeważała młodzież, choć brali w nich udział także osoby starsze, a nawet kilkuletnie dzieci. Pątnicy wyruszali najczęściej z parafii Świętej Trójcy w Eiberg-Essen. Przemierzali zachodnie dzielnice Bochum (Dalhausen), następnie Nierenhof i Langenberg, docierając do sanktuarium w Neviges od strony wschodniej. Na miejsce przybywali w sobotę, zaś w niedzielę dołączali już do ogólnych uroczystości związanych z Polską Pielgrzymką do Neviges organizowaną przez Księży Chrystusowców.

Piesze pielgrzymowanie z Essen do sanktuarium maryjnego w Neviges weszło w tradycję polonijnych środowisk w Niemczech. Kolejne trwające do dzisiaj peregrynacje liczone są od tej pierwszej, zorganizowanej 40 lat temu.