Związek Polaków na Białorusi w polskiej polityce zagranicznej w latach 2008-2010

Main Article Content

Anna Włodarczyk

Abstrakt

Po przejęciu władzy w Polsce przez Platformę Obywatelską w 2007 r., nastąpiła zmiana polskiej polityki zagranicznej wobec Białorusi. Gabinet Donalda Tuska postanowił nawiązać oficjalne kontakty z członkami białoruskiego rządu. Najtrudniejszą barierą dla poprawy stosunków dwustronnych był podział w Związku Polaków na Białorusi. Ministerstwo Spraw Zagranicznych postanowiło rozwiązać ten problem tak, aby białoruski rząd mógłby go zaakceptować. W 2008 r. Polscy dyplomaci podjęli poufne rozmowy ze swoimi białoruskimi odpowiednikami na temat polskiej mniejszości. Negocjatorzy postanowili stworzyć dwustronny zespół roboczy, który musiał znaleźć rozwiązanie konfliktu wokół Związku Polaków na Białorusi. Polska zadeklarowała, że pogłębienie stosunków dwustronnych zależy od poprawy sytuacji polskiej mniejszości narodowej. Mimo że główny problem tej grupy pozostał nierozwiązany, dialog trwał trzy lata. Rzeczywiście, Polska uniknęła zakłócania dialogu, który był prowadzony między Białorusią a Unią Europejską. Jego celem było zmniejszenie zależności Białorusi od Rosji. Polska zakończyła kontakty z białoruskimi urzędnikami w grudniu 2010 r. Powodem tego nie były nierozwiązane problemy polskiej mniejszości, ale oszustwo w wyborach prezydenckich na Białorusi i brutalne stłumienie protestu opozycji.

Article Details

Dział
Artykuły

Bibliografia

Gawin T., Związek Polaków na Białorusi. Historia niszczenia niezależności 1988-2005, Białystok: Rada Programowa Tygodnika NIWA 2006.
Literatura przedmiotu
Gawin T., Polskie odrodzenie na Białorusi 1988-2005, Białystok: Wyższa Szkoła Administracji Publicznej im. Stanisława Staszica 2010.
Mikołajczak S., Polacy na Białorusi w latach 1987-2008. Funkcjonowanie organizacji mniejszości polskiej w systemie politycznym, Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa 2013.
Włodarczyk A., Polskie środowiska polityczne wobec konfliktu w stosunkach polsko-białoruskich w 2005 roku, „Studia Podlaskie” 20(2012).